[Księciu]

Silny wiatr w powiązaniu z Tobą to nic dobrego; nie dość, że rzuca Cię na wszystkie strony i nie możesz złapać równowagi, to dodatkowo nic nie widzisz przez burzę włosów falujących szalenie na wietrze. Takie burze są tutaj bardzo rzadko spotykane, jednak Ty, zamiast się dziwić, uparcie przesz do przodu kierując się ku laboratorium regionalnego profesora – niesamowicie nudnego i nieprzyjemnego Elma, badającego dziedzinę rozmnażania pokemonów oraz ich naturalnych umiejętności.

Błyskawica niczym strzała przeszyła niebo, a za nią potoczył się ciężki grzmot. Pada ciężki deszcz, głośno uderzając w beton po którym stąpasz. Unosisz głowę ku niebu, odruchowo, prawie mimowolnie. Między czarnymi chmurami dostrzegasz długą, smoczą sylwetkę. To prawie zbyt idealne by było prawdziwe, jednak wilgoć deszczu utwierdza Cię w tym, że to nie sen. Między mrocznymi obłokami krąży Rayquaza, obserwujący Cię podobnie jak Ty jego. Nie zatrzymujesz się jednak, masz dużo rzeczy do zrobienia.
Słyszysz potężny ryk i zielony błysk smoczych łusek. Czujesz, że smagający Cię po twarzy wiatr ustępuje, deszcz ustaje, a czarne kłębowisko spowijające niebo rozwiewają się niczym mgła, uwalniając słońce z burzowej klatki. Spozierasz na rozżarzone niebo lecz mitycznego smoka już nie było.
Czyżby ów wicher zwiastował pewne wydarzenia w twoim życiu? W pewnym sensie tak, bowiem dziś zamierzasz odzyskać to co straciłeś dawno temu – okruch rodziny w postaci Ruth, słodką, niebieskooką dziewczynkę z dwoma czarnymi kucykami i szerokim uśmiechu.
Co symbolizuje pojawienie się Rayquazy? Faktyczny początek zmian w twoim życiu? A może to czysty zbieg okoliczności?

Pojawienie się słońca jednak nie rozwiało zimowo-jesiennej aury panującej nad New Bark. Przy takiej pogodzie ludzie smarkają, kaszlą i są dla siebie nieprzyjemni, jednak Ciebie to nie dotyczy (chyba, że ktoś kichnie Ci prosto w twarz), bowiem jesteś ciepło ubrany w widowiskowo-mroczny płaszcz.
Spowity czernią znikasz w odmętach laboratorium, gdzie profesor Elm postanawia zanudzić Cię na śmierć wynikami swoich badań i czczą gadką.

Dzierżąc w dłoniach PokeDex, sześć pokekul – z czego jedna wypełniona pokemonem – i zaoszczędzonymi pięcioma tysiącami pokelarów stoisz przed laboratorium gotów wyruszyć. New Bark jest dość małym miasteczkiem, a siedziba Elma jest na jego skraju, tuż przy drodze prowadzącej do Cherrygrove, na którą masz doskonały widok. Za sobą masz miasto skąpane w mroźnym słońcu. Swoją drogą, powinieneś pomyśleć o okularach przeciwsłonecznych, bo nieźle daje po oczach.
I co masz zamiar zrobić, poszukiwaczu zaginionej siostry?

_
Witam na pokładzie. Odejmij sobie z KP poziomy, które wylosowałeś w loterii - zostaną one dostarczone fabularnie. Swoją drogą, skąd ta połówka? ;)
Mam nadzieje, że będzie nam się dobrze grać i pierwszy post Cię usatysfakcjonuje.

[REKLAMA]

[Mhrok]

Wykonałem kilka kroków w przód, po czym się odwróciłem. Za pewne ostatni raz patrzę na miejsce, które przez ostatni rok było miejscem mojego pobytu. Jednak nie mogłem tego nazwać domem. Określenie to pasowałoby jedynie do miejsca, którego nigdy bym nie opuścił. W New Bark nie trzymało mnie nic. Przez ostatni czas utrzymywałem się z pracy w sklepie, dzięki czemu udało mi się odłożyć trochę grosza. Skontaktowałem się również z lekko... dziwnym profesorem Elmem w sprawie uzyskania od niego podstawowego ekwipunku. Gdy rano do mnie zadzwonił uznałem to za jedną z najlepszych wiadomości, jaką było mi dane usłyszeć. Kilka dni wcześniej zostałem zwolniony, ponieważ, jak to powiedział kierownika: "Góra pragnie zysków, a jako że do kasy wpływa za mało, trza ciąć koszty. Zatem jesteś zwolniony.". Teraz jestem, gdzie jestem.

Przekręciłem głowę i spojrzałem w stronę Cherrygrove, które jest moim aktualnym celem. Dopiero niedawno zacząłem na poważnie zajmować się poszukiwaniami siostry, jednak z New Bark nie mogłem się wiele dowiedzieć. Postanowiłem dostać się do mojego starego domu dziecka w Violet i zdobyć tam informację na temat rodziny zastępczej, do której trafiła Ruth. Cóż, może nie był to jakiś najlepszy plan, ale zawsze coś. Wykonując małe kroczki, w końcu uda mi się dojść do upragnionego celu.

Ostatecznie opuściłem New Bark i ruszyłem w stronę kolejnego miasta. Wiedziałem, że będą tutaj znajdowały się jakieś pokemony, ale jak na razie nie miałem zamiaru się nimi zbytnio interesować. Jednak nie oznaczało to pełnej ignorancji, jeśli chodzi o stworki. Gdyby udało mi się zauważyć jakiegoś interesującego mnie pokemona, to mógłbym na chwilę przystanąć, żeby móc go złapać.

[Księciu]

Życie nie jest dla Ciebie miłe – przynajmniej tak mi się zdaje. Nie dość, że nie masz mieszkania, to nie masz pracy i teoretycznie nie masz rodziny – chociaż to może się zmienić jak dojdziesz do Violet. Z drugiej strony patrząc na to wszystko jesteś całkowicie wolnym człowiekiem, który może zrobić wszystko, bo nic go nigdzie nie trzyma. Z trzeciej strony jednak w niedługim czasie możesz być spłukany. Nie mając pracy i posiadając tylko pięć tysięcy w gotówce przy sobie pieniądz może się rozpłynąć, jednak tym będziesz się prawdopodobnie martwił jak zubożejesz.
Po burzy sprzed chwili nie ma śladu; na niebie widnieje lodowate słońce tak jakby obserwujące każdy twój ruch. Jest rześko, ale nie mroźno. Ludzie zaczynają się pojawiać i miasteczko znów ożywa.Kukając na swój pokedex odczytałeś godzinę 13:45. Jedna z twoich pokekul pstryknęła cicho i wypuściła skumulowaną w sobie energię na zewnątrz, formując przed Tobą postać brązowego liska patrzącego na Ciebie z.. hm, zaciekawieniem. Eevee uniósł dumnie ogon do góry, podszedł do Ciebie bliżej i Cię obwąchał.
Pokedex w twoich rękach przeskanował* twojego pokemona nie wyczuwając innego w pobliżu.

Cytat:

Eevee Imię: Hikari Poziom: 5,5 Typ: Ewolucja: Eevee (+ Fire Stone)|(+ Thunder Stone)| (+ Water Stone)|(Pełne szczęście za dnia)| (Pełne szczęście w nocy)| (+ Moss Rock)| (+ Ice Rock)| (+ Pełne szczęście przez jagody z trzeciej grupy i poznany ruch typu Fairy) -> Flareon|Jolteon|Vaporeon|Espeon|Umbreon|Leafeon|Glaceon|Sylveon -Zadowolenie: 0 Ataki: Fake Tears (EM), Helping Hand, Growl, Tackle, Tail Whip. Charakter i historia: Remigiusz został obdarowany Eevee przez prof. Elma w New Bark Town, do którego przyszedł wyruszając w podróż. Hikari cechuje się przyjaznym usposobieniem, jednak potrafi być złośliwy, gdy ma gorszy nastrój. Dodatkowo Eevee bardzo łatwo zirytować, jednak równie szybko jego gniew opada. Uwielbia kwaśne rzeczy i nie lubi siedzieć w swojej pokekuli. Umiejętność: Adaptability - Ataki, które mają ten sam typ, co Pokemon, są o 2 razy silniejsze niż gdy używa je inny typ (bez tej umiejętności - 1,5 raza) Trzyma: Kapsułka zwiększająca poziom pokemona o 5 lv (Loteria Styczniowa).

Przyglądając się stworzeniu nie dostrzegłeś żadnych zmian anatomicznych, jednak zaskoczył Cię fakt, iż ów Eevee posiada obróżkę, do której przywieszony jest woreczek z kapsułką**, lecz co to za medykament jest, tego nie wiesz.
Czujesz burczenie w brzuchu. Myślę, że dobrym pomysłem byłoby zakupić coś w sklepie do jedzenia, coby nie omdleć. Potem możesz podbijać Cherrygrove.

_
Pozwoliłem sobie zrobić skan twojego Eevee, coby pokazać Ci forumowy standard. Cały szablon jest do znalezienia w forumopedii, do której lektury gorąco zapraszam.
Jeżeli chodzi o ewolucje, Eevee jest jej mistrzem. Sposób w jaki rozpisałem jego ewolucje jest mniej-więcej czytelny. Gdy już zdecydujesz którą ścieżką twój lisek pójdzie, nie będziesz musiał tak tego pisać – wystarczy, że podasz sposób w jaki ewoluował i podkreślisz jego nową formę (Eevee (+ Fire Stone) -> Flareon).
Dodatkowo, każdy starter ma możliwość dodania sobie do listy ruchów jeden Egg Move (ich lista jest dostępna w pokedexie XY na serebii), więc pozwoliłem sobie dodać Ci wylosowany przeze mnie EM. Jako trener możesz chyba dodawać co miesiąc jeden EM, jednak musisz to dokładnie sprawdzić wczytując się w forumopedie i profity z profesji.
Rozbudowałem też nieco charakter Eeveego, coby nie był taki szary. :3 Nie gniewaj się.

[Mhrok]

- Witaj maluszku. - przywitałem się z brązowym liskiem, przykucnąwszy przy nim. - Na imię mi Remigiusz i od dzisiaj jestem twoim trenerem. Miło mi ciebie poznać.
Przypomniałem sobie część ostatniego zdanie z opisu charakteru mojego stworka.
- "Nie lubi siedzieć w swojej pokekuli" - powtórzyłem po cichu, po czym już głośniej zwróciłem się do lisiątka. - Może zamiast siedzieć w tym ciasnym PokeBallu, wolisz przebywać ze mną, na świeżym powietrzu, co?
Nie czekałem na odpowiedź, ponieważ już sam skan z urządzenia wskazywał na odpowiedź. Pochwyciłem Eevee'ego w ramiona, po czym usadowiłem go na moim prawym ramieniu. Chciałem już ruszać dalej, ale nagle odczułem burczenie w brzuchu. Dopiero teraz sobie przypomniałem, że nie zakupiłem żadnego prowiantu na drogę. Będę musiał to nadrobić.
- Co powiesz na małe zakupy? - zaproponowałem stworkowi, po czym wróciłem na chwilę do murów New Bark.
Zależało mi na jak najszybszym wyruszeniu z miasta, więc swe kroki kieruję do najbliższego sklepu, gdzie będę mógł zakupić pożywienie zarówno dla siebie, jak i dla Eevee'ego. Sobie wybieram kanapki oraz wodę, a dla liska kupuję karmę dedykowaną dla pokemonów typu Normal.
___________
* Nie martw się, jakoś to przeżyję ^^
Jeśli chodzi o profity z tytułu bycia trenerem, to jest to dodatkowy 1 poziom dla wybranego przez nas stworka. Jeśli się nie obrazisz, to już dodam go dla Eevee'ego.

[Księciu]

Lisek spojrzał na Ciebie jeszcze raz i się rozpromienił nieco, szczerząc swoje bielusieńkie kły. Dodatkowo chyba polubił twój głos, bowiem strzyże uszami przy każdym słowie wypowiedzianym z twoich ust. Zatem wyruszyłeś z nowym towarzyszem – Hikarim – do sklepu coby niebyć głodnym.
Szczerze powiedziawszy krajobraz miasta do którego zawróciłeś by udać się do marketu zmienił się nieznacznie pod napływem ludzi. Wielu z nich kojarzyłeś – może niekoniecznie z imienia, nazwiska i nie byłeś z nimi na ty, jednak mieszkałeś tu przez chwilę i z widzenia każdy Ci mniej więcej jest znany. Miasteczko samo w sobie nie było rozległe; całe życie zgromadzone wokół jest jego rynku – centrum, kamienic wokół niego i części mieszkalno-przemysłowej po każdej stronie rynku. Laboratorium pod którym przed chwilą się znajdowałeś ulokowane jest na obrzeżu od północnej strony, czyli tej samej w której znajdował się blok i mieszkanie, którego byłeś lokatorem, więc dojście do lokalnego sklepu pod twoim wieżowcem nie zajęło dużo czasu.
Osiedle które zamieszkiwałeś jest jedynym, gdzie znajdują się bloki – reszta miasteczka to domy jednorodzinne lub kamieniczki. Wchodząc w jego strefę ludzi zrobiło się nieco więcej.
Mamy godzinę czternastą – dzieci wracają ze szkół i dorośli wracają z pracy, pewnie dlatego stąd tu takie poruszenie. Dotarłszy do sklepu wszedłeś doń i rozglądnąłeś się po asortymencie. Typowa Dronka – masa ludzi, kolejki niesamowicie długie, ale jest tanio i produkty są dobrej jakości. Na twojej liście zakupów znalazły się prowiant i coś dobrego dla Eevee, który nie odchodził na krok od Ciebie, przechodząc się po sklepie z gracją i bez strachu obserwując człeków. Stoisko z pieczywem było dość oblegane, ale udało Ci się dorwać do – co rzadkie – świeżych, zapakowanych w folie spożywczych bułek i pochwyciłeś takich cztery (20$), na zapas.
Z działu wody udało Ci się wziąć dwulitrową butelkę wody (5$), a z akcesoriów trenerskich – bowiem tak zwał się dział w którym sprzedawane były nie tylko karmy dla pokemonów, ale także wyprawka trenerska czy koordynatorska, pokeballe i tym podobne. Do koszyka wrzuciłeś kilogramowe opakowanie karmy dla normalnych pokemonów (20$) i już zapewne byś kierował się do kasy gdyby nie to, że twój podopieczny gdzieś.. zniknął?
_
Wybacz małe opóźnienie; mam sporo nauki na karku, ale oto i jest twój odpis. Z poziomem dla Eevieego nie ma problemu. Życzę miłego dnia.

[Mhrok]

Udało przejść mi się przez miasto i trafić do zatłoczonego sklepu. Ja jednak nie byłem zrażony kolejkami, chciałem zakupić potrzebne na podróż przedmioty i wyruszyć. Wolałem nawet postać teraz w kolejce, niż żeby potem zabrakło mi czegokolwiek. Gdy byłem już prawie przy kasie, gdzie miałem zapłacić za rzeczy z koszyka, spostrzegłem brak mojego towarzysza.
- Hikari, gdzie jesteś? Hikari? - nawoływałem za nim, przeciskając się pomiędzy ludźmi. - Hikari, chodź tutaj.
Eevee należały do rzadziej występujących stworków, więc nie wykluczone było, że ktoś się na niego połakomił skuszony wizją zarobku za sprzedaż lisa. Tym bardziej się z tego powodu denerwowałem, bo nie chciałem go stracić.

[Księciu]

Krew w żyłach nieco zawrzała i przyśpieszyła swój obieg. Poczułeś na karku zimny dotyk strachu, a serce odbiło się w klatce piersiowej reagując swoiście na stres. Mimo, że nie zwracałeś uwagi na ludzi wokół siebie bo byłeś skupiony na poszukiwaniach, mogłeś usłyszeć szmer zaciekawienia i poruszenia. Niemal chwilę później mogłeś usłyszeć, że nie tylko ty nawołujesz imię stworka - bowiem również zainteresowała się nim długowłosa dziewczyna w okularach.
Dzierżąc zakupy zacząłeś przemierzać alejki Dronki w poszukiwaniu swojej pociechy. Im dłużej czasu spędzałeś na szukaniu stworka, tym bardziej kostniały Ci ręce i w ustach robiło się sucho.
- Hikari~! - Krzyczałeś wielokrotnie, a w głosie twym coraz bardziej było słychać łamiącą się rozpacz. A jak ktoś go po prostu ukradł? Albo podeptał w tym zatłoczonym sklepie? Nie miałeś pojęcia - Eevee zniknął tylko na chwilkę; fakt, lisek uwielbia robić psikusy, jednak ten, szczególnie na początku twojej wielkiej trenerskiej przygody był niestosowny i bardzo ryzykowny. Podczas gdy zastanawiałeś się nad sensem działań Eevee usłyszałeś chrząknięcie za swoimi plecami.

Dziewczyna w słuchawkach i okularach - ta sama, która zaczęła nawoływać twojego pokemona. Uśmiechnąłeś się mimowolnie, gdy ta trzymała twojego liska w ramionach.

[Mhrok]

- Hikari! - wręcz krzyknąłem, gdy udało mi się odnaleźć zagubionego pokemona. Lisek jednak nie był sam, trzymała go młodo wyglądająca dziewczyna. - Dziękuję, że znalazłaś mojego Eevee'go. Nie powinieneś się ode mnie na drugi raz oddalać. - skarciłem pokemona, gdy znowu miałem go na swoich ramionach. - Tak przy okazji, jestem Remi. Jeszcze raz dziękuję, za uratowanie mojego pokemona.
Takiego momentu strachu na pewno dawno nie przeżyłem. Hikari był moim jedynym przyjacielem i na pewno trudno byłoby mi się pogodzić z jego utratą. Na szczęście w odpowiednim miejscu i czasie znalazła się ta dziewczyna. W podzięce będę musiał jej postawić kawę, bądź coś takiego.
_________________
* Tak bardzo poszło mi do ciulowo :"D