Nie ma to jak dobra pogoda w ładnym mieście. Po prostu cudo! Finn odruchowo pogłaskała Catminta za uchem i mruczała coś do niego w stylu: "Dobry 'mon, dobry.". Trzeba powiedzieć, że ogrom miasta trochę Finn w tej chwili też przytłaczał. Wychowana była przecież w wiosce mniejszej niż największy z budynków tutaj, więc czego można od niej oczekiwać. Zrobiła więc to, co koty w takich sytuacjach zwykle robią i robić powinny - czyli obwąchała całe miejsce, mając nadzieje, że znajdzie jakiś znajomy zapach. Dopiero w połowie robienie tego, co robiła, zorientowała się, że raczej nie ma tak dobrego węchu jak kot, więc pewnie i tak nic nie poczuje. Ale nie wyglądała nawet na ociupinę zawstydzoną. W sumie, cały czas dręczyło ją niesłychanie jedno pytanie - "Gdzie pójść teraz?". Miała tyle możliwości przecież! W końcu wybrała to, co najbardziej chciała zrobić od początku - namieszać w fabryce pokeballi. No bo kto by takiej okazji się oparł? Oczywiście, chciała też jak najszybciej wzbogacić swój team o nowe pokemony, ale... ale... pewnie jakby tam poszła to by została wplątana w jakiś fabularny ciąg wydarzeń i nie miałaby okazji się pobawić. A tego by nie zniosłą.
- Da~alej - idziemy Catmint! - powiedziała od swojego puszystego przyjaciela, po czym wraz z nim ruszyła w stronę budynku fabryki. W sumie, pasowało to do niej aż za bardzo - już w pierwszy dzień musiała coś zepsuć i wplątać się w jakąś intrygę. Po prostu jej pech... albo szczęście. Kto wie. Może naprawdę będzie się z czego cieszyć.
Znalazłszy pamiętnik, trzeba powiedzieć, że Finn nie była zbyt szczęśliwa, ale też nie smutna. Ot, taka zwykła rzecz, dobra na pierwszą zdobycz, ale nie dobra na tyle, by Finn była nią zachwycona i by skakała przez ileś tam minut, krzycząc radośnie: "Yay!" i płosząc wszelakie pokemony, o ile takowe się w ogóle tu znajdowały. Tak naprawdę Finn miała dość wysokie oczekiwania, ale to była nasza kocia dziewczyna, która wysokie oczekiwania miała od urodzenia. Można by powiedzieć nawet, że było to jej drugie imię: Finnish Wysokieoczekiwania Eley... w sumie, nie to brzmiało niewiarygodnie głupio i nie na miejscu.
Wzięła więc do ręki kilof i zaczęła kopać dalej, starając się też kopać głębiej. Bo chyba to tak działa, nie? Kopiesz głębiej - znajdujesz bardziej interesujące rzeczy. Tak przynajmniej myślała i taką też miała nadzieje. W końcu czasem warto pobrudzić swoje ręce, by dobyć coś dobrego, nieprawdaż. Catmint stojący obok starał się jej pomagać, za co pewnie później zostanie hojnie wynagrodzony. Ale Catmint był niemalże kotem więc nie ma tu co się dziwić w końcu nasza panienka kocimiętka miała na punkcie ich niemałego... kota właściwie. Po za tym, jej życie było na tyle nudne, że takie kopanie w kopalni, choć dla większości ludzi pewnie nie atrakcyjne, dla niej było nie małą gratką. W końcu jest pewne napięcie i oczekiwanie - "Co wykopię? Co wykopię!?". Do tego zawsze może trafić na coś naprawdę wartego uwagi i... nie taniego. Na przykład taki diament - to dopiero by była zdobycz. Albo jakieś kamienie ewolucyjne - kto wie. Po za tym, dobrze było siedzieć w takiej chłodnej jaskini, z dala od żaru na zewnątrz. Po prostu azyl. Te myśli motywował ją niezwykle, bo zaczęła kopać jeszcze szybciej. Catmint jednak dalej pomagał jej leniwie i doszła ona do wniosku, że powinna go jakoś zmotywować:
- No dawaj, pomyśl o zyskach!
Można by było nazwać to szczęściem, bo ona pieniążki szczerze mówiąc lubiła. W końcu kto pieniążku by nie lubił? Są ładne i do tego można za nie dostawać różne rzeczy, po prostu raj, dla kogoś kto lubi zakupy. A ona zakupy lubiła. W każdym bądź razie, nasza kocia panienka zabrała się szybko do dalszego łowienia, bo jednak pieniążki nie zastąpią ci kolacji, nawet jeślibyś miał ich bardzo dużo. Choć w sumie zastąpią, bo można za nie kolacje kupić, ale jednak to nie to samo co rybka z jeziorka. Do tego świeża rybka z twojego własnego, kociego jeziorka. Ta jednak pobija wszystkie inne. Tak sobie o tej kolacji rozmyślała, że aż jej ślinka trochę pociekła i przez chwilę straciła koncentracje, co jest jednak nie najlepszą rzeczą gdy łowisz ryby. W końcu kiedy coś się na wędkę złapie, to nawet nie zauważysz i ucieknie. Na szczęście na razie nie wyglądało nic na to, że coś się złapało, więc Finn chyba nie przepuściła zdobyczy, ale kto tam wie.
Piękna pogoda natomiast, pozostawała piękną pogodą. Nie zapowiadało się nic na deszcz, a wręcz przeciwnie, słońce grzało coraz mocniej. To chyba dobrze, ale co tam Finn wie - ona po prostu umiała łowić, co nie znaczyło że wiedziała cokolwiek o łowieniu po za tym jak to się robi. Czyli innymi słowy musiała liczyć na szczęście. I oby to do niej przyszło.
Czasem trzeba wyładować na czymś swoją złość, nieprawdaż? Najlepiej jest to robić na przedmiocie nie żywym, bo nie dość, że jak zrobisz to na żywym, to musisz ponieść konsekwencje, a również istnieje możliwość że sama lub sam oberwiesz. Dlatego Finn postanowiła wyżyć się na skałach, które jak wiadomo powszechnie, żywe nie są. I zaczęła kopać, mając też nadzieje, że nie tylko pobije biedną skałę, a może nawet coś w zamian dostanie.
Och, nie ma to jak przyjść nad jeziorko w tą piękną, słoneczną pogodę i połowić sobie ryby. A nóż złowi sobie Finn jakiegoś Magikarpa i będzie miała kolacje, albo po prostu zostawi go Catmintowi. Choć z jej cierpliwością jest dość średnio, to jednak myśl o rybnej przekąsce motywowała ją niezwykle do łowienia - szczególnie, jak już wcześniej wspomniane było, w taką śliczną pogodę. Ale bez długich wstępów, Finn zaczęła swoje wielkie łowienie.
Imię postaci: Finnish "Finn" Eley
Wiek: 17 latek
Profesja: Koordynator
Profesja poboczna: Ewolucjonista
Jakieś szczególne umiejętności czy cechy: Często zachowuje się zupełnie jak kot, czyli np. nie lubi pokemonów-psów, uwielbia zapach kocimiętki, czasem miałczy itd.
Tu kopiuj-wklej swoją historię: Urodzona w wiosce tak małej, że nie zasługiwała ona na nazwę, tak przynajmniej była poinformowana. Szczerze nie wie, nie pamięta nic ze swoich narodzin (co nie jest niczym dziwnym) ani ze wczesnego dzieciństwa. Dopiero, odkąd w wieku czterech lat wraz z rodzicami (a może już, wtedy jej matka nie żyła?) do trochę większej wsi. Nie, żeby Finn zbytnio to obchodziło,szczególnie w tamtym okresie, no, bo czym różni się wieś od większej wsi? No właśnie. Śmierci matki też nie pamięta, nawet tego, kiedy się ona wydarzyła. Jej matka musiała być naprawdę nudną osobowością, skoro jej własne dziecko nawet nie obchodzi jej śmierć. Chyba największym ciosem byłoby to , że nie ma szansy na żadne rodzeństwo. Smutne.
Ojciec był zawsze i od zawsze. To pamięta. Niezależnie jaka sytuacja, gdzie, wszystkie jej wspomnienia wiążą się z ojcem. Przynajmniej do czasu jej szóstych urodzin, wtedy też dopiero jej wspomnienia zaczynają być wyraźniejsze i bardziej dokładne. W wieku sześciu lat poszła do szkoły, miała parę przyjaciół… i chyba podrapał jakiegoś chłopaka, bo powiedział, że jej sukienka jest okropna. I należało mu się – w końcu jak sukienka z motywem serialu Pokepals mogła być okropna?
W każdym razie jako ośmiolatka dostała pokemona… Espurr był bardzo ładnym pokemonem jak dla niej. Niezwykle uroczym.Wtedy też zauważyła w telewizji koordynatora i postanowiła zostać najlepszym możliwym koordynatorem jakiego widział świat!
Będąc trzynastoletnia zobaczyła w telewizji jakiś… zły Team, czy coś takiego? Nazywał się Flame? Flane? Flare, tak, chyba Flare, ale co ona tam wie. Byli niezwykle stylowi. Jeśli bycie w Teamie oznaczało bycie stylowym i bycie sławnym to ona tam chciała. I było coś o tym jak chcieli zniszczyć całą cywilizacje, czy coś takiego… nic szczególnego ani ciekawego.
Trzy lata później…, czyli teraz właściwie Finn postanowiła wyruszyć w podróż. Zostać najlepszym koordynatorem pokemon! I przyłączyć się do jakiegoś Teamu jak zdoła!
W końcu zawsze wolała tych złych.
A tu wygląd (obrazek lub opis): Finn jest bardzo niską i drobną dziewczyną – do tego stopnia, że wygląda jak 13 latka, a nie 16 latka! Ale nie, nie jest karłem. Ma jasną cerę, co dobrze komponuje się z burzą krótkich, kruczoczarnych włosów, okalających jej śliczną twarzyczkę. Znajdują się na niej dwa okrągłe, zielone oczy, drobny nos i pełne, czerwone usta. Policzki ma lekko zarumienione, o brzoskwiniowym kolorze. Wyraz twarzy ma niezwykle… koci. Może to przez te dwa wystające „kiełki”. Naprawdę, ona powinna nosić aparat na zęby.
Zwykle nosi różnokolorowe bluzeczki z krótkimi rękawami, narzuca na nie swoją wierną bluzę z odrobinę za długimi rękawami, do tego dobiera krótkie spodenki i sportowe buty. Czasem też na głowie nosi kocią czapkę. (widać wygląd na awatarze i sygnie)
Region: Kalos
Miasto startowe: To mi obojętne.
Pora roku w której zaczynasz przygodę: Wiosna
Cele: Standard - być super koordynatorem i może przyłączyć się do zuego teamu - reszta poważniejszych celi rozwinie się w trakcie rozgrywki.
Wrogowie: Na razie nie ma, ale dobrze by było by później doszli. I jeszcze mógłby jej ktoś dokuczać przez chat online.
Towarzysz: Podobnie jak z wrogiem, tylko żeby Finn sobie czasem pisała z przyjaciółmi.
Wątki miłosne, maybe?: Może, ale nie za dużo: lekkie aluzje jak najbardziej, jednakże coś większego nie za bardzo. Najlepiej z kilkoma postaciami by nie było nudno ;>
Czego oczekujesz od MG?: Walk mimo, że Finn jest koordynatorką. Spotykania fajnych pokemonów, najlepiej nadających się do koordynacji, ale jednocześnie nie będących słabeuszami. Do tego tego czego się zawsze oczekuje, miłej i ciekawej rozgrywki (mimo że Finn historii postaci pisać nie umie)
Więc Finn poszła na zakupy i wybrała:
-Sukienka dla koordynatorki (bardzo młodej, no bo trudno znaleźć coś innego w jej rozmiarze). Jaka? Kocia oczywiście!
Taka mniej więcej.
- Zwykła poke-karma kg.
- Super wędka i kilof, i jeszcze łopatkę.
Imię i nazwisko: Finnish "Finn" Eley
Wiek: 17 lat
Wygląd: Finn jest bardzo niską i drobną dziewczyną – do tego stopnia, że wygląda jak 13 latka, a nie 16 latka! Ale nie, nie jest karłem. Ma jasną cerę, co dobrze komponuje się z burzą krótkich, kruczoczarnych włosów, okalających jej śliczną twarzyczkę. Znajdują się na niej dwa okrągłe, zielone oczy, drobny nos i pełne, czerwone usta. Policzki ma lekko zarumienione, o brzoskwiniowym kolorze. Wyraz twarzy ma niezwykle… koci. Może to przez te dwa wystające „kiełki”. Naprawdę, ona powinna nosić aparat na zęby.
Zwykle nosi różnokolorowe bluzeczki z krótkimi rękawami, narzuca na nie swoją wierną bluzę z odrobinę za długimi rękawami, do tego dobiera krótkie spodenki i sportowe buty. Czasem też na głowie nosi kocią czapkę.
Charakter: Niby taka słodka się wydaje, lecz uwierz mi. Pod powłoką uroczego kotka znajduję się krwiożercza bestia. – tak opisałby ją chyba każdy, co trochę poznał Finn. Choć wygląda na niegroźną i niewinną, wystarczy, że tylko ją wkurzysz i voilà – z uroczej, drobnej dziewczynki zmienia się w niebezpieczną dla otoczenia istotę. A zdenerwować ją łatwo, jedyne co musisz zrobić, to obrazić albo ją albo jej zainteresowania, nic trudnego. A co ona właściwie lubi? Cóż… należą do tych rzeczy pokemony i dziecinne bajki, czy też różne kreskówki. Pokemony lubi do tego stopnia, że ona sama pragnęłaby być jednym z nich… najlepiej pokemonem-kotem,bo ona już takiego ma fioła na punkcie pokemonów-kotów… i kocimiętki. Z kreskówek i bajek zbiera zarówno pluszaki, jak i plakaty – wszystkie zazwyczaj kolorowe, co kłóci się znacznie z jej… krwiożerczą naturą. Po za tym lubi grać w gry fabularne(roleplay), do tego stopnia, że czasem nawet przebiera się za swoje ulubione postacie, ale głównie po prostu pisze na role z przyjaciółmi. Nienawidzi deszczu, dlatego też deszczowe dni najchętniej przesypia, za to wtedy gdy jest słońce, to mogłaby przebiec maraton i się nie zmęczyć. Oczywiście, nie robi tego, bo to głupie. Przepada za pięknymi i słodkimi rzeczami (i pokemonami również), pewnie dla tego też została koordynatorką. Co nie znaczy, że nie umie się bić – w końcu musi jakoś ewoluować niektóre pokemony prawda?
Starter: Espurr, Catmint
Historia: Urodzona w wiosce tak małej, że nie zasługiwała ona na nazwę, tak przynajmniej była poinformowana. Szczerze nie wie, nie pamięta nic ze swoich narodzin (co nie jest niczym dziwnym) ani ze wczesnego dzieciństwa. Dopiero, odkąd w wieku czterech lat wraz z rodzicami (a może już, wtedy jej matka nie żyła?) do trochę większej wsi. Nie, żeby Finn zbytnio to obchodziło,szczególnie w tamtym okresie, no, bo czym różni się wieś od większej wsi? No właśnie. Śmierci matki też nie pamięta, nawet tego, kiedy się ona wydarzyła. Jej matka musiała być naprawdę nudną osobowością, skoro jej własne dziecko nawet nie obchodzi jej śmierć. Chyba największym ciosem byłoby to , że nie ma szansy na żadne rodzeństwo. Smutne.
Ojciec był zawsze i od zawsze. To pamięta. Niezależnie jaka sytuacja, gdzie, wszystkie jej wspomnienia wiążą się z ojcem. Przynajmniej do czasu jej szóstych urodzin, wtedy też dopiero jej wspomnienia zaczynają być wyraźniejsze i bardziej dokładne. W wieku sześciu lat poszła do szkoły, miała parę przyjaciół… i chyba podrapał jakiegoś chłopaka, bo powiedział, że jej sukienka jest okropna. I należało mu się – w końcu jak sukienka z motywem serialu Pokepals mogła być okropna?
W każdym razie jako ośmiolatka dostała pokemona… Espurr był bardzo ładnym pokemonem jak dla niej. Niezwykle uroczym.Wtedy też zauważyła w telewizji koordynatora i postanowiła zostać najlepszym możliwym koordynatorem jakiego widział świat!
Będąc trzynastoletnia zobaczyła w telewizji jakiś… zły Team, czy coś takiego? Nazywał się Flame? Flane? Flare, tak, chyba Flare, ale co ona tam wie. Byli niezwykle stylowi. Jeśli bycie w Teamie oznaczało bycie stylowym i bycie sławnym to ona tam chciała. I było coś o tym jak chcieli zniszczyć całą cywilizacje, czy coś takiego… nic szczególnego ani ciekawego.
Trzy lata później, czyli teraz właściwie, Finn postanowiła wyruszyć w podróż. Zostać najlepszym koordynatorem pokemon! I przyłączyć się do jakiegoś Teamu jak zdoła!
W końcu zawsze wolała tych złych.
Miasto i region: Prawdopodobnie Kalos, ale jakie miasto to szczerze mi obojętne.
Dzień rozpoczęcia przygody: 30.07
Cel: Przyłączyć się do zuego Teamu i zostać najlepszym koordynatorem.
Towarzysz i informacje o nim: Nie ma, dobrze byłoby by jakiś doszedł, ale głównie Finn pisze do swoich przyjaciół przez internet/smsy.
Wróg i informacje o nim: Nie ma, ale pewnie się jakiś pojawi.
Wątki miłosne: Tak (ale delikatne i nie dużo)
Orientacja postaci: Bi
Przemoc: Tak
5 ulubionych pokemonów: Sylveon, Banette, Absol, Milotic, Gallade
Prośby do MG: Na razie raczej nie ma, później się zobaczy~
PS: To, że Finn jest koordynatorką nie znaczy, że nie ma być w przygodzie żadnych walk pokemon - one są nawet zalecane - chociażby do ewolucji.
Imię/imiona: Finnish „Finn”
Nazwisko: Eley
Data urodzenia: 25.07, 17 lat
Profesja: Koordynator
Profesja poboczna: Ewolucjonista
Team: Chciałaby… ale jak na razie to nie.
Partner/partnerka: Jeśli partnerem można nazwać wszelakie osoby do których nieustannie dzwoni/pisze
Opis charakteru:
Niby taka słodka się wydaje, lecz uwierz mi. Pod powłoką uroczego kotka znajduję się krwiożercza bestia. – tak opisałby ją chyba każdy, co trochę poznał Finn. Choć wygląda na niegroźną i niewinną, wystarczy, że tylko ją wkurzysz i voilà – z uroczej, drobnej dziewczynki zmienia się w niebezpieczną dla otoczenia istotę. A zdenerwować ją łatwo, jedyne co musisz zrobić, to obrazić albo ją albo jej zainteresowania, nic trudnego. A co ona właściwie lubi? Cóż… należą do tych rzeczy pokemony i dziecinne bajki, czy też różne kreskówki. Pokemony lubi do tego stopnia, że ona sama pragnęłaby być jednym z nich… najlepiej pokemonem-kotem,bo ona już takiego ma fioła na punkcie pokemonów-kotów… i kocimiętki. Z kreskówek i bajek zbiera zarówno pluszaki, jak i plakaty – wszystkie zazwyczaj kolorowe, co kłóci się znacznie z jej… krwiożerczą naturą. Po za tym lubi grać w gry fabularne(roleplay), do tego stopnia, że czasem nawet przebiera się za swoje ulubione postacie, ale głównie po prostu pisze na role z przyjaciółmi. Nienawidzi deszczu, dlatego też deszczowe dni najchętniej przesypia, za to wtedy gdy jest słońce, to mogłaby przebiec maraton i się nie zmęczyć. Oczywiście, nie robi tego, bo to głupie. Przepada za pięknymi i słodkimi rzeczami (i pokemonami również), pewnie dla tego też została koordynatorką. Co nie znaczy, że nie umie się bić – w końcu musi jakoś ewoluować niektóre pokemony prawda?
Opis wyglądu:
Finn jest bardzo niską i drobną dziewczyną – do tego stopnia, że wygląda jak 13 latka, a nie 16 latka! Ale nie, nie jest karłem. Ma jasną cerę, co dobrze komponuje się z burzą krótkich, kruczoczarnych włosów, okalających jej śliczną twarzyczkę. Znajdują się na niej dwa okrągłe, zielone oczy, drobny nos i pełne, czerwone usta. Policzki ma lekko zarumienione, o brzoskwiniowym kolorze. Wyraz twarzy ma niezwykle… koci. Może to przez te dwa wystające „kiełki”. Naprawdę, ona powinna nosić aparat na zęby.
Zwykle nosi różnokolorowe bluzeczki z krótkimi rękawami, narzuca na nie swoją wierną bluzę z odrobinę za długimi rękawami, do tego dobiera krótkie spodenki i sportowe buty. Czasem też na głowie nosi kocią czapkę.
Historia:
Urodzona w wiosce tak małej, że nie zasługiwała ona na nazwę, tak przynajmniej była poinformowana. Szczerze nie wie, nie pamięta nic ze swoich narodzin (co nie jest niczym dziwnym) ani ze wczesnego dzieciństwa. Dopiero, odkąd w wieku czterech lat wraz z rodzicami (a może już, wtedy jej matka nie żyła?) do trochę większej wsi. Nie, żeby Finn zbytnio to obchodziło,szczególnie w tamtym okresie, no, bo czym różni się wieś od większej wsi? No właśnie. Śmierci matki też nie pamięta, nawet tego, kiedy się ona wydarzyła. Jej matka musiała być naprawdę nudną osobowością, skoro jej własne dziecko nawet nie obchodzi jej śmierć. Chyba największym ciosem byłoby to , że nie ma szansy na żadne rodzeństwo. Smutne.
Ojciec był zawsze i od zawsze. To pamięta. Niezależnie jaka sytuacja, gdzie, wszystkie jej wspomnienia wiążą się z ojcem. Przynajmniej do czasu jej szóstych urodzin, wtedy też dopiero jej wspomnienia zaczynają być wyraźniejsze i bardziej dokładne. W wieku sześciu lat poszła do szkoły, miała parę przyjaciół… i chyba podrapał jakiegoś chłopaka, bo powiedział, że jej sukienka jest okropna. I należało mu się – w końcu jak sukienka z motywem serialu Pokepals mogła być okropna?
W każdym razie jako ośmiolatka dostała pokemona… Espurr był bardzo ładnym pokemonem jak dla niej. Niezwykle uroczym.Wtedy też zauważyła w telewizji koordynatora i postanowiła zostać najlepszym możliwym koordynatorem jakiego widział świat!
Będąc trzynastoletnia zobaczyła w telewizji jakiś… zły Team, czy coś takiego? Nazywał się Flame? Flane? Flare, tak, chyba Flare, ale co ona tam wie. Byli niezwykle stylowi. Jeśli bycie w Teamie oznaczało bycie stylowym i bycie sławnym to ona tam chciała. I było coś o tym jak chcieli zniszczyć całą cywilizacje, czy coś takiego… nic szczególnego ani ciekawego.
Trzy lata później…, czyli teraz właściwie Finn postanowiła wyruszyć w podróż. Zostać najlepszym koordynatorem pokemon! I przyłączyć się do jakiegoś Teamu jak zdoła!
W końcu zawsze wolała tych złych.
Rodzina: David Eley – ojciec, który był z nią… odkąd pamięta. Trochę nadopiekuńczy, Finn ma dziwną potrzebę by mówić mu wszystko.
Samuella Flore-Eley – matka, której Finn prawie w ogóle nie pamięta.
Charakter i historia: Urodzony w Day Care, podarowany dla Finn. Można zatem śmiało powiedzieć, że był z nią niemalże od urodzenia. Choć wygląda na psychopatę z tymi swoimi wielkimi oczami, jest to wielki pieszczoch. Finn nawet uważa, że wygląda przesłodko. Lubi się popisywać, szczególnie przed swoją trenerką, ale też i przed nieznajomymi. Prawdziwy aktor, nie boi się sceny, wręcz ją ubóstwia i marzy by kiedyś na niej wystąpić. Choć zazwyczaj nie lubi się bić, to jeśli ktoś spróbuje zranić jej trenerkę, nie będzie miał litości. Żadnej.
Umiejętność: Own Tempo - Pokemon nie może zostać zdezorientowany.
Trzyma:
Design by Did, Yuki & Daisy7.Only for Pokemon Crystal
Wszystkie prawa zastrzeżone./All rights reserved. Copyright 2014 by Daisy7.
Pokemon Crystal launched 2011-03-23.
Temat: 
| 
| 
ania.daisy7
38162565
