Szlag. Ta laska się nas spodziewała. Czyżby zauważyła już przy naszym pierwszym spotkaniu, że jesteśmy z mafii? Coraz bardziej spostrzegawcze są te typki ze złych organizacji. A jak szybko stroje zmieniają! Też tak bym potrafił, gdybym nie był zbyt leniwy. Obserwując tą całą sytuacje, która teraz zachodziła stwierdziłem, iż chyba przyda się pomoc Scara. Czuje walkę w powietrzu. Bez tego się nie obejdzie. Nie mogę pozwolić, by Aki-kun został zraniony. Podejmę się wyzwania i zmierzę się z pokemonem przeciwniczki. Yhm? Ten odgłos dochodzący z PokeNav... Boże jedyny! Atakują naszą siedzibę! Neko-chan jest zagrożona! Moja mała siostrzyczka w niebezpieczeństwie! Czułem narastającą we mnie panikę, jednak szybko uspokoiłem swe myśli. W domu jest staruszek Soichiro, Kyouko, Yukio, Mephisto i Sasumu. Nie ważne kto zaatakuje, oni zmiotą swych wrogów z powierzchni ziemi. Wierzę w ich siłę, w końcu nie raz ją widziałem. Mimowolnie uśmiechnąłem się na myśl, iż Kyouko-chan przygniata kogoś swymi cyckami. Aki-kun najwyraźniej w nich nieco wątpił, skoro chciał już ruszyć w stronę siedziby.
- Najpierw zajmijmy się tym, co tu mamy szefie. Ekipa w posiadłości sobie poradzi. W końcu każdy z nich jest ekspertem, który nie da się zabić byle komu. Trzeba w nich wierzyć. - Rzekłem wypuszczając z pokeballa Scara. Zauważając płomienie ognia lecące w naszą stronę rzuciłem się na Akihito, przygniatając nas obydwoje do ziemi. W ten sposób mieliśmy uniknąć zagrożenia. - Scar czas rozprostować swoje kości! Zastosuj Quick Attack i pokaż Numelowi swą siłę pazurów! Niech wie, że to ty dominujesz na polu walki! Wyskocz w powietrze, po czym zastosuj Leer. W ten sposób osłabimy naszego rywala tak, iż nasze ataki będą lepiej na niego oddziaływać. Zaraz po tym ruchu skocz za plecy przeciwnika oraz uderz go z Iron Tail!
Wątpię, żebyśmy tak łatwo znaleźli tych typów od Magmy czy Aqua. Znając takich ludzi, pewnie są w przebraniu. Najbardziej rozpoznawalne znaki zapewne zatuszowali. Też bym tak zrobił na ich miejscu. Bycie incognito pod przykrywką jest całkiem fajne. Można robić co się chce, a twoja prawdziwa tożsamość nie zostanie naruszona. Może tak dorobię sobie sztuczne cycki i poderwę Akihito jako kobieta? Nie. O nie, nie, nie... Muszę go rozkochać jako mężczyzna. Miłość między nami będzie piękna oraz czysta. Kobiecy zadek do niczego mi nie potrzebny. Mój ukochany musi kochać tylko mnie, Inuia, w 95% faceta. Głos Akihito wyrwał mnie z zamyśleń. Boże. Jaki on ma seksowny głos. Uwielbiam go. Już chciałem mu odpowiedzieć, kiedy wlazła mi w kadr jakaś lalunia. Płaska jak deska klozetowa. Moja Neko ma idealne piersi. Takie mięciutkie, jędrne, idealne na poduszkę... Dobra! Skup się Inui! Obserwując krótką rozmowę szefa z dziewczyną zauważyłem, iż posiada ona na karku tatuaż. I to nie byle jaki! Aki-kun najwyraźniej go nie zauważył. Hehehehe. Zdziwi się jak mu wyznam, że moje sokole oko ujrzało członka teamu Magma. Z wielkim uśmiechem na ustach złapałem PokeNav od czarnowłosego.
- Myślę, że najlepszym wyjściem byłoby iść za tamtą dziewczyną. W końcu to na nią tu koczowaliśmy Aki-kun. - Powiedziałem odwracając się w stronę, w którą udała się członkini Magmy. - Miała na karku znak organizacji. Zobaczyłem go, kiedy ci się kłaniała. Aki-kun. To nasza szansa! - Dodałem energicznie. Byłem gotów pobiec za tą laską i złapać ją, zanim jeszcze dojdzie do Brineya. Właściwie po co ona tam idzie? Chce go okraść czy zabić? Trzeba uchronić tego, biednego człowieka.
Link do karty postaci:http://pokemoncrystal.jun...p?p=30229#30229 Wątek romantyczny: Tak
Orientacja: Homoseksualna. Gej.
Towarzysze: Tak
Rywale: Wszystkie złe organizacje, huehue.
Dream Team: Buizel, Phanpy, Sandile, Teddiursa, Whismur, Castform.
My Living Nightmare: Dedenne, Spritzee i Swirlix. Uważa tą trójkę za demony z piekieł.
Miasto startowe: Hoenn, Petalburg City. Wychodzą z zamku, siedziby organizacji.
Pora roku: Wiosna.
Marzenia i cele: Przede wszystkim dowiedzenie się kto stoi za śmiercią rodziców chłopaka oraz zemsta na sprawcach. Także chce pomóc Akihito w pełni ogarnąć świat Pokemon, by stworzeniom żyło się dobrze. Czyli, po prostu zniszczenie złych organizacji. Dodajmy do tego zdobycie swego szefa w sposób seksualny. Inui zaprawdę chce go posiąść.
Prośby do mnie: ---
Imię: Yuzuki
Nazwisko: Ise
Jak mówią na nią inni: Yuu-sama, Yuu-senpai, Yuu-chan.
Data urodzenia: Brak informacji o tym zjawisku.
Wiek: Stara pupa.
Profesja: Trener
Profesja poboczna: Hodowca
Profesja fabularna: Shinigami
Organizacja/Przynależność/Ranga: Stowarzyszenie Shinigami/
Zarząd Kontroli Żniwiarzy/Oficer
Kosa Śmierci: Uformowana w japońską katanę Podopieczny: Hideyoshi Nagachika
Hide z natury bywa dość roztrzepany, ale gdy to konieczne, skupia się na swoim zadaniu i wykonuje je najlepiej jak potrafi. Wpada w zachwyt, gdy na horyzoncie pojawi się jakieś niezłe ciacho bądź śliczna dziewczyna. Biseksualny. Trzeba przyznać, że jest całkiem niezły we flirtach. Kiedy sprawy przybierają zły obrót zaczyna panikować, lecz gdy trzeba staje się całkiem męski. Nie stroni od wyzwań, gdyż uwielbia dreszczyk adrenaliny i niebezpieczeństwo. Na dodatek jest masochistą. Wręcz kocha momenty, gdy Yuzuki się nad nim znęca. Owa dziewczyna jest dla niego wzorem idealnego shinigami. Zwie ją Yuu-senpai i często chodzi za nią jak cień. Ich związek można porównać do gwiazdy rocka i natrętnego fana będącego jednocześnie stalkerem. Jak stał się shinigamim? Popełnił samobójstwo dla rozrywki. Tak po prostu, bo się nudził. Pomijając te kilka aspektów. Nagachika to całkiem żywiołowy, wesoły oraz irytująco optymistyczny chłopak. Nieco psychiczny, ale przyjazny. Da się z nim dogadać. Dla niego ludzie oraz pokemony są tylko i wyłącznie zabawkami.
Osobowość:
Yuzuki jest bardzo szczera. Mówi zawsze to, co myśli i bawi się w bycie delikatną przy tym. Jak kogoś zrani swymi słowami, to się tym zbytnio nie przejmuje. Kobieta silna, która wie czego pragnie. Zawsze dostaje to co chce, nawet jeżeli los rzuca kłody pod nogi, zrobi wszystko, by do tego dotrzeć. Nieustannie postępuje zgodnie z planem, który wcześniej ułoży sobie w głowie. Z drugiej strony zdarza się, że działa pod wpływem impulsu, poświęcając znikomą ilość czasu na przemyślenia. Bardzo łatwo ją urazić i wyprowadzić z równowagi – zaczyna wtedy rzucać wszystkim co tylko wpadnie jej w ręce i krzyczeć. Należy do osób odważnych, władczych oraz dominujących. Jest typową sadystką, którą bawi cierpienie ludzi oraz pokemonów. Krwawe morderstwa nie są dla niej rzeczą nieznaną - nie wie co to strach, nie zna ograniczeń i nie boi się ryzyka. Jeśli oczywiście to wszystko wchodzi w zakres planu, który sobie układa w mózgownicy. Nie dba o własne zdrowie czy życie, a tym bardziej nie obchodzi ją los innych. Zimna, oschła oraz nieufna. Jednakże to wszystko jest przykrywką dla jej wielce wrażliwej strony - dziewicy, która nigdy nie miała bliższego kontaktu z mężczyzną. Taka Tsundere. Ponadto. Nie lubi ludzi. Brzydzi się nimi i uważa się za istotę lepszą od nich. Natomiast pokemony to tylko pionki, które wykorzystuje się do walk. Jest doskonałą obserwatorką. Wydawałoby się, że ma dodatkowy zmysł - przeczucia nigdy jej nie mylą. Doskonale zna się na ludzkim, jak i pokemonowym umyśle, przez co potrafi z łatwością manipulować innymi. Ponadto. To kobieta inteligentna, wykształcona i sprytna. Nikt jej tak łatwo nie oszuka. Jedyną słabością Yuzuki są słodycze. Nie może się im oprzeć.
Wygląd:
Pierwszą rzeczą, jaka się rzuca w oczy są sięgające do bioder, biało-czarne włosy Yuzuki. Zapleciony czarną wstążką jest w nie błękitny kryształ. Taka tam zwyczajna ozdóbka. Drugą rzeczą, której nie sposób nie zauważyć jest jej figura. Ma około 155 cm wzrostu i waży zaledwie 35 kilogramów. Chudy kurdupel. Drobna budowa ciała nie przeszkadza jej jednak w krzywdzeniu dużo silniejszych i większych postaci. Cerę ma nieco bladą, jednak nie można nazwać jej chorobliwą. Ba. Jest okazem zdrowia. W końcu shinigami są jak Bogowie. Nie chorują na gruźlicę, grypę, świnkę czy inne pierdoły. Najbardziej charakterystyczną częścią twarzy dziewczyny są jej lśniące, błękitne oczy. Nie zwraca specjalnej uwagi na ubranie, jednak nie oznacza to, że jest pozbawiona dobrego stylu. Nosi specjalnie uszyty strój składający się z trzech kolorów: czerni, błękitu i bieli. Ponadto ciemne rajstopy oraz botki także w owych barwach. Nie jest płaska, ale też nie cycata. Taka średnia.
Historia:
Zacznijmy od momentu śmierci Yuzuki. Tak, jak każdy inny shinigami jako człowiek popełniła samobójstwo. Dlaczego odebrała sobie życie? Została do tego zmuszona. Były to czasy, kiedy nie było miast, a istniały wioski. Ise należała do szlachetnego rodu samurajów mieszkających w jednej z największych osad. 19 lat przeżyła w szczęściu i dostatku, aż do momentu, kiedy na jej wioskę najechali barbarzyńcy. Wymordowali oni wszystkich mężczyzn, w tym ojca i rodzeństwo dziewczyny. Co robili z kobietami? Gwałcili je oczywiście, a potem także zabijali. Yuzuki nie chciała splamić honoru swej rodziny. Główną zasadą była utrata dziewictwa w wieku 20 lat z mężczyzną, który był jej przeznaczony. Dlatego też zdecydowała się popełnić seppuku. Umierając dostrzegła dziwnie ubranego mężczyznę, który jakby nigdy nic stał sobie nad nią z lekkim uśmiechem na ustach.
Owym facetem był Nadzorca Zarządu Kontroli Żniwiarzy, który zamierzał zabrać dziewczynę do Soul Society oraz uczynić ją nowym shinigamim. Tak też się stało. Od tego momentu minęły dni, lata, dekady... Świat się zmienił. Nastał czas pokemonów, trenerów, koordynatorów i innych dziwactw. Yuuzuki jest teraz oficerem z Zarządu Kontroli Żniwiarzy. Nie tylko poluje na shinigamich, którzy uciekli na ziemie i robią to, co się im żywnie podoba, ale także odpowiada za odsyłanie dusz zmarłych ludzi do piekła bądź nieba. Czyściec nie istnieje. Tak też podróżuje po wszelakich regionach wraz ze swym dziwnym partnerem wywiązując się ze swych obowiązków.
Kod:
Shinigami aka Mroczni Żniwiarze posiadają wiele różnych umiejętności, w tym:
Zwiększona zwinność: Żniwiarze są znacznie bardziej zwinni niż ludzie – jakby na przekór grawitacji.
Zwiększona szybkość i moc: Żniwiarze okazują się mieć moc porównywalną z mocą demonów, są zdolni do walki i obrony przed atakami, które łatwo zmiażdżyłyby człowieka.
Zwiększona wytrzymałość: Żniwiarze znani są również z bycia bardzo odpornymi, są w stanie wytrzymać wiele ataków, które spowodowałyby śmierć człowieka, czyniąc Kosę Śmierci jedynym narzędziem, które może ich zabić.
Zbieranie i rewizja dusz: Używając swoich Kos Śmierci, Mroczni Żniwiarze mogą zebrać dusze oficjalnie kończąc życie danej osoby. Szybkość i skuteczność, z jaką się to dzieje, zależy od indywidualnej Kosy Shinigami.
Rodzina: Wszyscy zginęli podczas najazdu barbarzyńców.
1.Absol Imię: Hisoka
Poziom: 6
Typ: Ewolucja: Absol -> (Mega Stone) Mega Absol
Ataki: Perish Song, Me First, Razor Wind, Detect, Taunt,
Scratch, Feint, Leer, Zen Headbutt. Charakter i historia:
Yuzuki podróżując po regionie Hoenn znalazła w środku lasu ranną samiczkę Absola. Była ona w krytycznym stanie, nic nie dało się zrobić, by jej pomóc. Nawet gdyby się dało, to shinigami nie kiwnęłaby nawet palcem. Do jej zadań nie należy pomaganie pokemonom czy też ludziom. Ma czekać, aż skonają, a w skrajnych przypadkach dobić jeśli jest taka potrzeba. Tak też zrobiła. Siedząc na trawie przyglądała się cierpieniu Absola, aż dostrzegła, iż pod wielkim cielskiem samicy coś się porusza. Był to szczeniak. Młody pokemon, który dopiero co przyszedł na świat. Musiała go urodzić tuż przed atakiem ze strony Ursaringów. Dziewczyna nawet się nie zastanowiła. Podeszła do matki i najzwyczajniej w świecie przecięła jej tchawicę za pomocą swej kosy śmierci, po czym odpychając cielsko trupa wzięła do rąk przerażonego młodego Absola. Tak właśnie Hisoka stał się jej pierwszym pokemonem. Z przymusu oraz strachu przed śmiercią z rąk Yuzuki nie przeciwstawił się decyzji shinigami. Taka jest właśnie przeszłość startera Ise. A co z jego osobowością? Otóż wyrósł na typowego niewolnika z syndromem sztokholmskim. Robi wszystko to, czego chce jego pani. Traktuje ją też przy tym jak Bóstwo. Nie myśli przy tym o żadnych konsekwencjach czy o tym, że może zginąć. Można rzec, iż jest bezmyślnym pionkiem w dłoni Yuzuki, który nie posiada własnej woli. Jego całym życiem jest praca dla władczej dziewczyny.
Umiejętność: Super Luck - Współczynnik trafienia krytycznego jest ponoszony o jeden poziom.
Trzyma: ---
Świetnie. Irytujący kociak poszedł, więc mogłam się w spokoju chwilę zdrzemnąć. Zbiorę siły na podróż, żebym nie musiała się zatrzymywać w kolejnym miasteczku. Kiedy już się obudziłam i ujrzałam kobietę wiedziałam, że tak łatwo i szybko sobie stąd nie odejdę. Yhm. Ma miły uśmiech, jednak to nie oznacza, że to jej prawdziwa osobowość. Każdy człowiek ma swoje drugie ja. W jednej chwili się przymila, a w drugiej chce cie skrzywdzić. Tylko swemu zielonowłosemu ufam i jego siostrom. Nikomu więcej, jeśli chodzi o znajomości z ludźmi. Miauknęłam cicho wyskakując z szafki. Z nagła poczułam głód. Świetnie. Nie dość, że muszę się użerać z jakąś dziewczyną, to jeszcze mój brzuch jest pusty niczym portfel N'a na święta. Yhm. Mogłabym tego człowieka wykorzystać, by się najeść i wtedy pójdę dalej w świat. Dobry plan. Wyczekująco spojrzałam na blondynkę. Miałam nadzieję, że ma jakieś dobre jedzenie dla poke-kotów.
- Każdy ma inne zdanie na temat ludzi. Nie będę się z tobą spierać, bo nie mam na to najmniejszej ochoty. Wracaj już do swojego pana mały. Chciałabym się teraz chwilę zdrzemnąć oraz odpocząć przed podróżą. - Znacząco przyjęłam pozycje do snu. Chciałam już żeby ten kot sobie poszedł. Znudziła mnie ta rozmowa. On swoje, a ja swoje. Dalsza dyskusja nie miała sensu. Niech żyje w swoim świecie miłości trenersko-pokemońskiej. I tak skończy się to jego cierpieniem.
Westchnęłam. Ta rozmowa nie miała sensu. Ten kociak nie widział tego co ja i zapewne nie odczuje tego bólu utraty właściciela. Przynajmniej nie tak szybko. Właściciel jako tako dba o Kirito, chociaż ten aspekt obroży jest irytujący. Jak można coś takiego zrobić pokemonowi? Skoro pozwolił żyć mu poza piłką, to i powinien zaakceptować skrawek wolności, jaki sobie stworek zostawił, a nie robić z przebywania na zewnątrz udrękę. Smycz... Pfft.
- Ludzie nie zawsze są mili i dobrzy dla pokemonów. Większość z nich wykorzystuje nas dla własnych celów. Trzeba się zawsze liczyć z tym, że twój właściciel cię w pewnej chwili zostawi. Bo tacy oni są. Gdy jesteś im niepotrzebny opuszczają cię i mają gdzieś twój los. Dlatego nie powinniśmy się dawać im oswajać tak łatwo. Niech wiedzą, że w tym związku też mamy władze. - Miauknęłam. - To nie tak, że nie lubię ludzi. Po prostu nie toleruje ich metod łapania pokemonów i zajmowania się nimi. Nie wiedzą jak się z nami obchodzić. Nyah. Idioci. - Zignorowałam pytanie odnośnie tego, czy zostałam skrzywdzona przez te istoty śmiertelne. Nie miałam ochoty mówić o mojej przeszłości. Zwłaszcza o dniu kiedy to N był na wędrówce, a ja zostałam w zamku i napadł na mnie jeden z gości Plazmy. Uh.
Taa.. To widać i słychać, że ten kot to jakiś młodziak, co jeszcze dobrze świata nie widział i pewnie nie zobaczy. Zapięty na smycz. Heh. Daje sobą rządzić, a to powinno jak już to być na odwrót. Albo jak w przypadku moim i N'a pokemony i ludzie są sobie równi. Jednak najwyraźniej nasz związek jest wyjątkiem. Większość traktuje stworzenia jak zabawki, bronie czy kogoś, kogo można wykorzystać do własnych celów. Irytuje mnie to. Dobra. Zlituje się nad Kirito i trochę z nim pobędę oraz porozmawiam. I tak nie mam nic lepszego do roboty. Mogę jedynie liczyć, że tak szybko stąd nie wylecę.
- Nazywam się Koneko. Sama podróżuje po regionie w poszukiwaniu przyjaciela. Jestem z daleka, nie znasz tego miejsca i na razie nie chcę mi się o nim opowiadać. Co do przeżywania przygód... Mam bujny żywot. Z pewnością lepszy, niż ty. Jak mogłeś się dać uwięzić zwykłemu człowiekowi? Wyrwij się z tej smyczy młody. Tyle rzeczy na ciebie czeka w świecie, tylko musisz się uwolnić ze swego więzienia, czyli pokeballa, bo zakładam, że zostałeś złapany?
No chyba sobie żartujesz. Wreszcie znalazłam dobrą kryjówkę w której to mogłabym siedzieć godzinami, a tu jakiś typ mi z łbem swoim się pcha. Zaraz ktoś przyjdzie i przepędzi mnie na zewnątrz. Nie zamieram trafić w sam środek chmury deszczowej. Muszę się tego głupka pozbyć jak najszybciej.
-Nie mam czasu na pogawędki mały. Wracaj do swojego właściciela. - Rzekłam z lekkim pomrukiem. Było w nim czuć moje podenerwowanie. Niech on sobie pójdzie i mi głowy nie zawraca. Nie przybyłam do tego miasteczka, by zawierać jakieś przypadkowe znajomości.
O. Trafiłam do restauracji, gdzie można siedzieć wraz z pokemonami. Czyli chyba nie muszę się ukrywać. Mogę udawać, że przyszłam tu z jakimś trenerem czy koordynatorką. Umiem się łasić do przypadkowego człowieka. Chociaż nie jestem pewna, czy przypadkiem pracownicy tego miejsca nie sprawdzają tego czy dany pokemon rzeczywiście należy do przypisanego mu człowieka. Dlatego lepiej, jeśli pozostanę w kryjówce. Tylko niech ten głupi Meowth przestanie się na mnie gapić. Za bardzo przyciągam jego uwagę i zaraz inne stwory się rzucą. Cała restauracja mnie zauważy. Muszę się przemieścić w inne miejsce. Doniczka nie jest za dobrą kryjówką. Może schowam się do jakiejś szafki czy do kuchni przykładowo. Nie chcę wchodzić w kontakt z tamtym kocurem.
Cholera. Udało mi się uciec przed dzieciakiem i jego batonikiem, ale teraz mam inny problem na głowie. Upierdliwy deszcz. Nie mogę pozwolić, by moje futerko zostało całkowicie zmoczone. Szybko. Gdzie jest jakaś dobra kryjówka? Muszę się gdzieś zaszyć na czas opadów. Może ta kawiarnia? Jest najbliżej. Przemknę tuż pod nogami gości, co zabierają stoliki do wnętrza budynku i tam się gdzieś z boku położę, tak, by mnie nie zauważyli.
Nie porównuj mojego ukochanego bisha do szczura ;-;
---------------------
Nie byłam zadowolona z tego, iż ktoś zakłóca mój błogi sen. Zwłaszcza, że miałam ostatnimi czasy całkiem niezłe wizje podczas spania. Bieganie na łące z Naturalem... Jakie to byłoby piękne, ale oczywiście nigdy się takie coś nie zdarzy. I nawet dobrze, bo jak o tym teraz myślę, to latanie z zielonowłosym pośród kwiatów byłoby iście żenujące. Nie jesteśmy już dziećmi. O. Jak już mowa o tym, to jakiś bachor chce mi wcisnąć wysoko kaloryczne jedzenie ludzkie. Nie zjem tego. Jeszcze bym się zatruła. Jeszcze mnie dotyka! Nyah. Niech się cieszy, że nie atakuje maluchów, bo by oberwał z pazura. Uh. Niby nie chcę zjeść tego batonika, ale chyba jednak będę musiała. Ten dzieciak tak łatwo mi nie odpuści. Siłę ma w tych swoich rączkach. Z drugiej strony. Kim ja jestem, by się dawać takiemu maluchowi. Miauknęłam i uderzyłam lekko ogonem w rękę dzieciaka, by trzymany batonik wypadł mu na ziemie. Jak będzie go podnosił, to zwieje. Nie mam czasu na takie zabawy.
Formularz zapisu do Hogwartu jako Poke-uczeń
Link do Karty Postaci:http://pokemoncrystal.jun.pl/viewtopic.php?t=1324 Towarzysz: ---
Informacje o towarzyszu: ---
Rywal: ---
Informacje o rywalu: ---
Cel: Posiadam jeden cel główny. Odnaleźć N'a, dokopać mu za to, że mnie zostawił i po prostu z nim być. Nic więcej mi do szczęścia nie potrzebne.
Świat i typ Poke-przygody: Normalny świat pokemon z ludźmi. Tak jak w anime/grach/mandze.
Region i miasto z którego wyruszasz: Unova/Nacrene City
Pora roku: Wiosna
Rok rozgrywki: 2015~ Czasy aktualne.
Czy wstąpiłeś do Chatki Hagrida?: pani Pomfrey naprawia nadgarstki w kilka sekund.
Czy zezwalasz na wątki przemocy w przygodzie?: Tak
Czy zezwalasz na wątki miłosne oraz +16/+18 w przygodzie?: Tak
Czy nie przeszkadzają ci potterowskie dodatki?: A rób co chcesz ;-;
Do jakiego domu w Hogwarcie chciałbyś należeć?: Slytherin
Prośby/uwagi: ---
Nyah. Głupie stworzenia. Już dawno te wszystkie pupilki N'a powinny ruszyć tyłki i szukać swego właściciela, ale nie, żaden z tych ptasich móżdżków nie zamierza wystawiać nosa poza teren siedziby Plazmy. Zamierzają tu siedzieć oraz czekać, aż łaskawie zielonowłosy pojawi się z tym swoim uśmiechem i na nowo będą przy jego boku. Nie zamierzam się w takie coś bawić. Sama dorwę N'a. Nie należę do cierpliwych pokemonów. Czekanie jest nudne oraz monotonne. Lepiej samemu wziąć sprawę we własne łapy. Zwłaszcza, iż wiem, że ten chłopak tak szybko nie wróci. Lata miną zanim sobie przypomni o swoich zwierzątkach. Nyah. Głupota. Po uprzednich przygotowaniach i ostatnich obserwacjach żywotności zamku Plazmy, wyskoczyłam na dzikie tereny poza znanym mi terenem. Byłam w pełni gotowa do podróży. Nikt mnie nie powstrzyma. Żegnać się nie zamierzałam, bo jeszcze tu wrócę. Mam lepszą pamięć, niż N. Przyprowadzę Gropiusa do siedziby, więc niech się te matołki nie martwią. Wolnym krokiem ruszyłam przed siebie. W stronę, którą we wcześniejszym okresie udał się mój właściciel. Wiedziałam, że muszę być ostrożna, gdyż nie wiadomo co napotkam na swej drodze. W każdej chwili coś może mnie zaatakować. Jakiś dziki poke-pies czy inny mutant. Zaprawdę nie znoszę tych pchlarzy. Kiedy nastanie okres ich wyginięcia?
Formularz: Link do Karty Postaci:http://pokemoncrystal.jun...p?p=22777#22777 Imię: Koneko
Wiek postaci: 17 lat
Gatunek: Purrloin
Rodzaj przygody: Świat ludzi
*Region/Miasto startowe: Unova/Nacrene City
Pora roku: Wiosna
Cele: Posiadam jeden cel główny. Odnaleźć N'a, dokopać mu za to, że mnie zostawił i po prostu z nim być. Nic więcej mi do szczęścia nie potrzebne.
Towarzysz: --
*Opis towarzysza: --
Wróg: --
*Opis wroga: --
Klimat: Eee... Akcja, sensacja, przygoda i w ogóle obyczajówka. Możesz nawet wątek romantyczny wepchnąć. o. Horror za to by był, jakbym spotkała Ghetsisa. Kryminał i szpiegowski gatunek do przygody też może wpaść, bo w końcu jestem kotem złodziejem z Teamu Plazma. Daję ci wolną rękę Gallu.
Wątki fantastyczne: Tak
Sceny +18: Tak
Prośby: Żadnych~~ Kotek będzie ci posłuszny i zaakceptuje wszystko, co jej dasz.
Design by Did, Yuki & Daisy7.Only for Pokemon Crystal
Wszystkie prawa zastrzeżone./All rights reserved. Copyright 2014 by Daisy7.
Pokemon Crystal launched 2011-03-23.
Temat: 
| 
| 
ania.daisy7
38162565
