[Sonia]

Dzień wyruszenia w świat każdemu wydaje się specjalny. Słońce świeci jaśniej i przyjaźniej, ptaki śpiewają weselej i ogólnie nad głową nowego trenera aura świetności promienieje. Tak byłoby w przypadku i Satoshiego, gdyby nie to, że na złość padało. Na ulicach Lumiose nie było prawie żywego ducha i tylko lekki wietrzyk powiewał wokoło. Nasz bohater właśnie stał przed wejściem do sali swojego ojca, by poinformować go o chęci stania się prawdziwym poke trenerem. Takim z krwi i kości. Z pokeballa i pokedexa, którego zakupił niedawno oraz z kompletem odznak, których na razie nie miał ani jednej.

Fletching siedział na jego ramieniu i był jakiś markotny, ale wydawało się, że to tylko z powodu pogody. Niby dzień wyruszenia w świat można odłożyć na lepsze terminy niż ten, ale chęć wzięcia w ręce swojego losu zbyt długo była odkładana na potem.

[REKLAMA]

[Satoshi]

[takie tam pytanko - mogę sobie podwyższyć level fletchlinga, jak jestem Ewolucjonistą teraz??? ]

-No cóż Fletchling. Pierwsze koty za płoty! - powiedział Satoshi. Już nie mógł doczekać się długo wyczekiwanej podróży. Marzył o tym od lat. O tych wszystkich pokemonach, które miał spotkać na swojej drodze. Myślał też nad pokemonami, które chciałby złapać, ale tym akurat teraz się tak bardzo nie przejmował, gdyż był zbyt podekscytowany rozmową z ojcem. Chciał opowiedzieć mu o tych wszystkich doświadczeniach u ciotki Bonnie, oraz przedstawić mu swojego pierwszego pokemona - Fletchling.

- Hmm... No to wchodzimy... - stwierdził niby do Fletchling, ale tak naprawdę do siebie Satoshi, po czym wszedł do budynku...

[Sonia]

//jasne, lvluj do woli do momentu przed ewolucją to miło przeprowadzić w grze. chyba że np przygarniesz jakiegos poka z eventu/adopcji to lvluj jak chcesz (ale bez przesady zeby nie bylo, ze starter na lvlu 5 a pok ktory ma dolaczyc na 50 :D) do czasu kiedy nie wejdzie do przygody//

Nie niepokojony przez asystentów twojego ojca którzy znali Ciebie bardzo dobrze, dotarłeś aż do centrum sali, na pamięć znając rozłożenie pułapek. Twój ojciec właśnie coś dłubał przy urządzeniu przyśpieszającym jego możliwości biegania. Prawdę mówiąc robił to przynajmniej przez połowę twojego życia, a efekty wciąż były marne. Odwrócił się słysząc kroki i uśmiechnął do Ciebie.
- Ach, wróciłeś. Jak minął pobyt u mojej kochanej siostrzyczki? - spytał, po czym dopiero po chwili dostrzegł twojego towarzysza. - A niech mnie, czyżbyś dostał od Bonnie swojego pierwszego pokemona? Co zamierzasz robić dalej?

[Satoshi]

Satoshi wysłuchał niespokojnie ojca i powiedział podekscytowany:
- Było super! Dowiedziałem się tyle nowych wspaniałych rzeczy! Znam nowe sposoby trenowania pokemonów! Ciocia przysyła pozdrowienia! - pomyślał chwilkę i zastanowił się jakby ująć ostatnią odpowiedź na pytanie ojca. - Teraz... Znaczy... No bo wiesz... Długo nad tym myślałem i chciałbym wyruszyć w podróż pokemon! Chciałbym złapać nowe wspaniałe pokemony i uzbierać wszystkie odznaki, by na końcu zostać mistrzem pokemon. Poradzę sobie! Mam przecież Fletchling! - tu wskazał na swoją ukochaną Fletchling. "Zresztą... mam już 16 lat nie muszę go wcale pytać o zdanie..." - pomyślał. - Chcę być takim trenerem jak Ty tato!

[Sonia]

- O rety, wygląda na to, że gdy wyruszysz będę musiał pozmieniać trochę wygląd sali, z pewnością zechcesz mnie pokonać w przyszłości i wtedy nie zamierzam dawać Ci forów, jak zresztą żaden z liderów.- Twój ojciec nie wyglądął na bardzo zmartwionego twoim pomysłem. - Spodziewałem się, że w końcu zechcesz wyruszyć ku przygodzie, to była tylko kwestia czasu. Powiedz, masz już wszystko, by wyruszyć w drogę? - Dopytał się jeszcze z troski, w międzyczasie coś dłubiąc w swoim wynalazku.

[Satoshi]

- Hmmm... Nie mam jeszcze namiotu, koca, oraz śpiwora... Na razie jest ciepło, ale może później mi się przydać, - odpowiedział Satoshi - ale zamówiłem już w Markecie, więc lada chwila już go odbiorę i nie będzie czym się martwić! Nie masz się co martwić! Ja też na pewno nie będę łatwym wyzwaniem! Musiałbyś bardzo mocno zmienić tą salę, żeby utrudnić mi zadanie. I tak czuję się tutaj jak w domu! - uściskał mocno ojca - No to muszę się już pożegnać! Nie chcę zwlekać, bo jeszcze mi odznaka ucieknie! - zaśmiał się krótko, jeszcze raz przytulił ojca i wybiegł z sali - Oj, Fletchling to będzię długa i ciekawa podróż. Już nie mogę się doczekać! A ty?




[kupiłem w markecnie koc namiot i śpiwór! ]

[Sonia]

Ptak wesoło zaćwierkał a przed Tobą otworzyła się droga do nowych wspaniałych przygód. No, wprawdzie jeszcze zahaczyłeś o swój koc i inne ważne do przeżycia w dziczy rzeczy.
Gdy przechodziłeś koło jednej z kawiarenek dostrzegłeś listonosza. On chyba Ciebie też zauważył, sięgnął do jakiejś teczki, zajrzał, popatrzył znów na Ciebie. Wstał od stolika, otrzepał się i podszedł.
- Pan Satoshi? Przesyłka specjalna. - powiedział i w sumie nawet nie czekał na potwierdzenie. Wepchnął ci małą kwadratową paczuszkę do łapy i żądał podpisu odbioru. Trochę bezceremonialnie zostałeś potraktowany, ale papier mówił, że odbiór już z góry opłacony, więc nie chciał Cię naciągać na kasę.

//sorry za zwlekanie, urodziny ojczyma

[Satoshi]

/ Spoko :) Pozdrów :) I wprowadź do przygody moją Shiny Dratini z safari :)

Satoshi odebrał paczkę ze zdziwieniem jak bezceremonialnie został potraktowany.
- Jak myślisz Fletchling? Co to może być? - zapytał swojego pokemona. - Mam nadzieję, że coś fajnego! No cóż. Później to otworzymy. Teraz musimy wyjść jak najszybciej z miasta, żeby nie zwlekać za bardzo. - udał się w stronę Santalune City. - Myślę, że musimy iść Route 4, żeby dostać się do Santalune City, gdzie swoją salę ma liderka Viola... Już nie mogę się doczekać! Pokemony robaki nie powinny być dla ciebie wielkim wyzwaniem, jednak nie powinniśmy lekceważyć lidera sali. - stwierdził - No to w sumie możemy otworzyć tą paczkę teraz. Za bardzo mnie to kusi... - rzekł, po czym zaczął otwierać paczuszkę...

[Sonia]

Kurier zebrał podpis, podziękował i oddalił się, szukać kolejnych ofiar, zostawiając Ciebie sam na sam z paczuszką.
Po uporaniu się z opakowaniem i otworzeniu pudełka twoim oczom ukazała się kartka zgięta na krztałt V, tak by zasłaniała zawartość paczki. Na jej stronie napisane było

"Mam nadzieję, że dobrze się nią zaopiekujesz.
Kiedyś może nawet to sprawdzę,
D."

Rozglądając się nie zauważyłeś nikogo, kto by zwracał na Ciebie uwagę. Sięgnąłeś w końcu ręką, by odsunąć kartkę i twoim oczom ukazał się pokeball.