[Dave]

Imię/imiona: Dave
Nazwisko: Hooks

Data urodzenia: 14.08.1997
Profesja: Trener
Profesja poboczna: Hodowca
Team: -
Partner/partnerka: -
Opis charakteru: Dave na codzień jest małomówny i skryty w sobie. Jednym słowem jest nieśmiały, z czego bardzo dobrze zdaje sobie sprawę. Dlatego chce przełamać swoją słabość, choć nie zawsze mu to wychodzi. Jest optymistą, umie się cieszyć każdą chwilą swojego życia, czasami śmieje się nawet z własnych problemów. Lubi grać na gitarze oraz pić kawę. Często pomaga ludziom, jest to jego jedno z ulubionych zajęć. Posiada uczucia takie jak empatia oraz zrozumienie. Bardzo rzadko je okazuje, ponieważ zwyczajnie się tego wstydzi.. Stara się być dobrym i uczynnym człowiekiem, niestety obcy ludzie często odmawiają mu gdy chce im pomóc, sądząc że ma w tym swój interes bądź złe zamiary. Nie lubi kłamstwa oraz ludzi fałszywych, sam stara się tego nie czynić. Robi to tylko wtedy, gdy gra idzie o ludzkie życie. Stara się nie okazywać uczuć, i nie dawać po sobie poznać. Nie zna znaczenia takiego słowa jak „niemożliwe”, zawsze daje z siebie wszystko i nie poddawa się zbyt łatwo.

Opis wyglądu: Na pierwszy rzut oka Dave niczym nie wyróżnia się z tłumu. Mierzy 180 cm i waży 65 kg Jest średniej postury. O jego budowie ciała można powiedzieć, że jest normalna, niezbyt umięśniona, ale też nie chuda. Jego długie brązowe włosy zazwyczaj opadają po jego policzkach. Karnacja nastolatka z kolei przybiera tonacje trochę ciemniejszą niż u normalnych ludzi. Jego oczy można porównać do skały są brązowe i rzadko okazują uczucia. Na jego twarzy można również dostrzec kształtny nos oraz wąskie czerwone usta. Zazwyczaj ubrany jest w żółty bezrękawnik, pod którym znajduje się czerwona podkoszulka. Na głowie chłopca znajduje się żółto-szara czapka, natomiast na nogach czarne spodnie i czerwone buty. Stara się mieć zawsze przy sobie swój plecak, który jest koloru szarego. Zawsze zachowuje się cicho i ostrożnie, wynika to z jego charakteru. Stara się nie zwracać na siebie uwagi. Z reguły mówi cicho i nieśmiało, osoby słabo słyszące mają duży problem z komunikowaniem się z nim.

Historia: Dave urodził się w małym miasteczku tam też się wychowywał. Był jedynym dzieckiem rodziny Hooks. Jego matka Emma, zajmowała się domem i synem. Ojciec John natomiast pracował w mieście daleko położonym od domu jego rodziny. Relacje ojca z synem były mocno ograniczone przez odległość, która dzieliła ich,. Mimo tych trudności John i tak przybywał raz na tydzień, aby spotkać ze swoją familią. Gdy już to robił, opowiadał synowi o swoich podróżach w czasach, gdy był młodym trenerem pokemonów. Dla Dave’a były one motywacją do pracy dorywczej w hodowli pokemon. Pracował tam od 10 roku życia. wydarzeń dzieciństwie większość wolnego czasu spędzał z pokemonami niż z ludźmi. Gdy Dave miał 12 lat miała miejsce dziwna sytuacja. Pewnego dnia do Emmy zadzwonił telefon z informacją o pozostawionej przesyłce na poczcie, która znajdowała się dość daleko od domu. Kobieta zapewniała mężczyznę, że niczego nie zamawiała, lecz ten rozłączył się. Matka Dave udała się na pocztę, aby zwrócić paczkę do nadawcy, myśląc że to pomyłka. Ruszając w drogę na pocztę Emma zahaczyła o hodowlę pokemon, oddając klucz do mieszkania synowi który miał tam wrócić za pół godziny. Po upływie tego czasu Dave ruszył do domu. Po dotarciu okazało się że drzwi są uchylone. Wolnym krokiem wszedł do środka, i zaczął się rozglądać. Wszędzie był bałagan, a z dalszych pokojów dało słyszeć się rozmowę pomiędzy dwoma mężczyznami:
- Gdzie może być ten pieprzony dziennik. – powiedział jeden.

- Nie wiem, szukaj wszędzie. Lepiej będzie dla nas, jeśli go znajdziemy. - odpowiedział drugi.

- A co z tą kobietą, co jeśli zaraz się zjawi?

- Jak to co?- zadał pytanie retoryczne.– To tylko kobieta, złapiemy ją a następnie wykorzystamy ją jako kartę przepustową, aby dostać dziennik jeśli go nie znajdziemy. Teraz nie zadawaj już pytań i szukaj dalej.

Dave usłyszawszy to wystraszył się, dlatego zaczął się cofać. Na jego nieszczęście wpadł na mały stolik, wywracając go. Stała na nim waza, która z spadła i rozbiła się na kawałki. Nie czekając ani sekundy, wybiegł z domu i skierował się wprost do hodowli. Biegł bardzo szybko, nie patrzył w tył. Wpadł z impetem na plac hodowli. Od razu rozległ się znajomy głos kierownika hodowli Maxa:
- Zapomniałeś czegoś Dave?
- Nie! Dzwoń na policję w moim domu jest dwóch mężczyzn, szukają czegoś. – powiedział ledwo dysząc.

Max nie czekając na nic sięgnął po telefon, po czym wybrał numer i zadzwonił. Po piętnastu minutach zjawiła się oficer Jenny. Dave zaprowadził ją do domu, który jak później się okazało był pusty. Jenny spisała wiadomości od chłopca, po czym obejrzała dom, i odjechała. Nie długo po tym przyjechała Emma. Nie mogła uwierzyć własnym oczom, gdy zobaczyła własne mieszkanie. Zapytała chłopca co się stało, on jej o wszystkim opowiedział. Nazajutrz w domu pojawił się ojciec. Porozmawiał z żoną, następnie wziął chłopca na rozmowę w cztery oczy.

-Czy ci mężczyźni o czymś rozmawiali? - zapytał John.

-Tak mówili coś o dzienniku. – odpowiedział Dave.

-Jesteś pewien, że o nim mówili?

- Tak, a dlaczego pytasz?

- Chciałem się tylko upewnić. Mówili coś jeszcze? - w tej chwili na twarzy Johna
pojawiło się zasmucenie.

- Tak mówili, że jeśli mama by wróciła szybciej, to porwali by ją i użyli jako karty przetargowej by dostać ten dziennik.

– Zacznij się pakować, jeszcze dzisiaj wyjeżdżamy. – powiedział oschle ojciec Dave, po czym odszedł.

Dave miał dużo pytań, lecz ojciec nie chciał z nim rozmawiać, był inny niż zawsze, stał się tajemniczy. Młody Hooks widząc postawę ojca, spakował się a następnie udał się pożegnać z Maxem. Podczas pożegnania przyjaciel Dave’a powiedział, że wykonał kawał dobrej roboty, oraz młody Hooks będzie mógł mieć jedno życzenie które Max spełni, oczywiście w granicach rozsądku. Dave chciał je zatrzymać na później, i tak też się stało. Rodzina Hooks wyjechała daleko od domu. Atmosfera w rodzinie poprawiła się, zapanował spokój. Trwało to przez 4 lata, kiedy to John wrócił do domu w takim samym stanie jak po włamaniu. Ojciec Dave’a powiedział, że jego żona i syn muszą wyjechać do jego przyjaciela. Emma zaczęła wypytywać go o przyczyny wyjazdu, na które jej mąż odpowiedział że przyda im się odpoczynek oraz czeka tam na nich niespodzianka. Po usłyszeniu odpowiedzi uśmiechnęła się lekko, po czym udała się pakować. Nie da się ukryć, że matka Dave’a lubiła podróże, odpoczynek a zwłaszcza niespodzianki. Natomiast Dave wiedział że coś nie gra. Gdy jego ojciec był sam zapytał:
– Co ty kombinujesz? Dlaczego znów mamy się przenosić?

– Już wam mówiłem – odpowiedział John

– Myślisz że jestem taki głupi i nie widzę co się stało? Znów zachowujesz się jak przed czteroma latami. W coś ty się wpakował? Powiedz!.- w tej chwili zapanował krótka cisza, którą przerwał głos Johna.

Nie chcesz wiedzieć

Masz rację nie chce…. Ja powinienem to wiedzieć jestem twoim synem.

Skoro tak to wysłuchaj jednej historii. Nigdy ci tego nie mówiłem, ale tak na prawdę pochodzę z Archipelagu Albatrosa. Są to 3 małe wyspy, należą do jednych z najstarszych wysp na świecie. Dziadkowie opowiadali mi dużo legend podczas mojej młodości. Lecz jak dobrze wiesz legenda to połączenie prawdy z fikcją. Te legendy były przekazywane z pokolenia na pokolenie. One były prawdziwymi historiami. Niestety nie umiałem tego pojąć, ale mniejsza o to… Gdy byłem w wieku osiemnastu lat, miałem cel, aby zostać najlepszym trenerem pokemonów. Dlatego też opuściłem swoje strony. Swojego pierwszego pokemona dostałem od profesor Elizabeth, nie pamiętam, w jakim to było mieście. Pokemonem był squirtle. Nie minęło dużo czasu a poznałem grupkę trenerów. Mieliśmy wspólny cel, razem trenowaliśmy, poznawaliśmy się, co raz bardziej aż w końcu zaprzyjaźniliśmy się. Kiedyś po męczącym dniu, zebraliśmy się wszyscy wokół ogniska i zaczęliśmy rozmawiać. Głównym tematem były cele naszej wspólnej podróży, lecz ich nie znaleźliśmy, do czasu aż zacząłem opowiadać legendy, które słyszałem od dziadków. Wszyscy słuchali z zaciekawieniem, a po ostatniej opowieści postanowili sprawdzić czy ostatnia z nich była prawdą. Nie zdawałem sobie sprawy, jakie to przyniesie skutki. Jedna noc zmieniała nasze marzenia, nasz tok myślenia ona zmieniała całych nas. Młodzi i rządni przygód, czerpaliśmy wiedzę z innych legend, aby potwierdzić autentyczność tej jednej. Mówiła ona o stworzeniu świata, czasu i przestrzeni. Gdy ludzie przestali żyć w zgodzie z pokemonami, postanowili udowodnić im że również potrafią czynić wielkie cuda. Starszyzna ludu Macku spotkała się w ruinach starej świątyni, miejscu w którym drzemała starożytna moc. Tam stworzyli pierścień który urzeczywistniał marzenia posiadacza. Tworzyli niezwykłe rzeczy, które były dobre i przydatne. Lecz z czasem pierścień zaczął służyć w złych celach. Wykorzystywano go do wielu podłych uczynków. Jeden z starszyzny widząc to założył pierścień, a następnie stworzył medalion. Po tych czynnościach otworzył portal do Odwróconego Świata, gdzie wskoczył ukrył pierścień a następnie użył medalionu by powrócić do świata ludzi. Wiedział że wielu ludzi będzie szukać medalionu, dlatego rozdzielił go na 7 części i każdą z nich ukrył w innym miejscu. My wzorując się na wielu legendach odnaleźliśmy je wszystkie. Jeden z moich przyjaciół Nick był zaślepiony mocą, którą dawał pierścień. Widział w nim tylko własne korzyści. Niestety nie wiedzieliśmy o tym. Odnaleźliśmy stare ruiny, lecz pewności nie mam czy były to te z legendy. W tych ruinach mój przyjaciel, do którego macie się udać, otworzył portal. Niestety moc medalionu była zgubna. Absorbował on, całą energię z zewnątrz włącznie z energią życiową Dantego. Portal otworzył się na niecałą minutę, następnie się zamknął. Nick próbował przejść, lecz zatrzymałem go. Widziałem w jego oczach obojętność na cierpienie Dantego i rządzę mocy, jaka dawał pierścień. Człowiek który stworzył medalion, wiedział że do czegoś takiego może dojść, dlatego założył system, który w chwili zamknięcia rozerwał medalion z powrotem na 7 części i teleportował je w inne miejsca. Przez cały czas trwania tej misji analizowałem legendy i zapisywałem je w dzienniku. Teraz zapewne Nick zebrał grupę ludzi i po raz kolejny próbują go odszukać. Wziąłem całą winę na siebie, za to co stało się z Dante. Teraz będę musiał udaremnić plany Nicka. Uprzedzając twoje pytanie, czemu nie pozwolimy Nickowi znaleźć medalionu i otworzyć mu portalu, mogę powiedzieć że jest to niebezpieczne. Dlaczego? Ponieważ otwierając portal, część Odwróconego Świta jest zaginana w czasoprzestrzeni, a nasz świat jest ściśle połączony ze światem w którym znajduje się pierścień. A teraz idź się pakuj, juro musisz wyjechać.

Wyjadę za dwa dni, jutro mam pilną sprawę do załatwienia. - powiedział Dave.

Jak chcesz, masz już swoje lata wiesz co robisz. - odpowiedział John.
Następnego dnia Dave wrócił do miasta, w którym mieszkał przed czterema laty. Udał się do hodowli gdzie spotkał Maxa.

-Dave to ty? Ale wyrosłeś.- powiedział zadowolony Max
-Serio? Tak po za tym witaj przyjacielu. Chyba wiesz po co przyszedłem.

-Przysługa tak? Mów co chcesz.

- Potrzebuje pokemona, musi być młody i silny.

-Tak się składa że wczoraj wieczorem dostałem młodego Tedddiurse. Ma na imię Teddi, powinien się nadać. – mówiąc to wręczył chłopcu pokebala.

- Dzięki, muszę iść mam wiele spraw na głowie. Przepraszam że nie zostanę na dłużej, mam nadzieję że się nie gniewasz. Do zobaczenia.

- Nie, idź miło że odwiedziłeś. Cześć. – odpowiedział Max.

W dniu kiedy Dave usłyszał historię ojca postanowił zakończyć całą legendę, niszcząc medalion. W między czasie chciał zostać najbardziej utytułowanym trenerem pokemon. W dniu otrzymaniu Teddiego, miał wyruszyć w podróż do Dantego. Gdy Dave do niego dotarł, okazało się że Dante został poinformowany przez Johna, o tym iż wie o historii jaka miała miejsce dawno temu. Dante nie zważając oddał dziennik ojca chłopcu, który później udał się w podróż.

Rodzina:
Emma Hooks- matka Dave'a. Zajmowała się domem.
John Hooks- ojciec Dave'a. Zajmował się pracą z dala od rodziny. W młodości był trenerem pokemon, który dużo podróżował. W młodości zrobił rzeczy z których teraz nie jest dumny. Za to co się stało, obarcza winą tylko i wyłącznie siebie.

Pokemony:
Teddiursa
Imię: Teddi, Ted

Poziom: 5
Typ:
Ewolucja: Teddiursa (30 lvl) -> Ursaring
Ataki: Covet, Scratch, Lick, Fling,
Charakter i historia: Teddi to uroczy mały pokemon, którego Dave otrzymał od Maxa. Czasami bywa trochę gramotny, gdy jest zawstydzony. Ma w sobie bardzo dużo zapału. Nie zraża się niepowodzeniami, jest chętny do współpracy oraz bardzo aktywny. Bardzo lubi trenować wraz z swoim trenerem. Jest bardzo aktywny i zawsze chętny do zabawy. W kontaktach z innymi trenerami jest odwrotnością Dave’a. Gdy jego trener nawiąże z kimś rozmowę, on natychmiast podchodzi do nowo poznanej osoby aby się przywitać. Zazwyczaj podchodzi, uśmiecha się i rusza uszami, poczym wraca do Dave'a.
Umiejętność: Pickup - Istnieje 10% szans, że po stoczonej walce Pokemon znajdzie jakiś przedmiot. Im wyższy poziom Pokemona, tym większa szansa na cenniejszy przedmiot. Umiejętność nie działa, kiedy użytkownik już coś trzyma
Trzyma: -

Box
| Konto bankowe

Galeria z trofeami

Zawartość plecaka:
- 5000$
- pokedex
- 5 pokeball

[REKLAMA]

[Yuki]

~~ Akcept Karty Postaci ~~