[Księciu]

Imię/imiona: Harley
Nazwisko: Kaplan
Data urodzenia (wiek): Dwudziesty ósmy września, 1993. 22 lata.
Zawód: Medium
Profesja: Trener.
Profesja poboczna: Hodowca.
Team: -
Towarzysz/towarzyszka:
Thaddeus Cassel - jest duchem, który został zamknięty w ciele Harleya Kaplana. Jest zupełnym przeciwieństwem chłopaka, bowiem za życia był seryjnym zabójcą, który popełnił samobójstwo nie mogąc pogodzić się z winą, która na nim ciążyła. Jest niesamowicie poważny, ma analityczny umysł. Introwertyczny, chłodny, czasem paranoidalny i obsesyjny. Zawsze siedzi przyczajony, czekając na okazje by móc uciec z chłopaka, albo chociaż móc przejąć kontrolę nad jego ciałem.
Za życia Cassel był smukłym mężczyzną o bystrym spojrzeniu zielonych oczu i ułożonymi w ładzie blond włosami. Uwielbiał szykowne garnitury, cylindry oraz poważną muzykę – to właśnie przy niej zabijał swoje ofiary, zdzierał z nich skóry i sprzedawał kaletnikom. Uwielbiał on blondynki o długich nogach i ustach o kolorze świeżej krwi.
Harley dla niego jest zbyt dziecinny i zdecydowanie za ciepły pod względem charakteru. Nie akceptuje również tego, iż Harley jest homoseksualny i brzydzą go fantazje chłopaka. Z drugiej strony jednak Harley dogryza Thaddeusowi odnośnie jego zabójstw.

Opis wyglądu:
Wysoki i szeroki. W szkole podstawowej miał przezwisko Snorlax, bowiem od zawsze był szerszy niż wyższy i niejednokrotnie zdarzyło mu się zasnąć na zajęciach. Czarne włosy – tył i boki ścięte na łyso, czupryna gęsta, opadająca na lewą stronę, czarna, gęsta broda. Brązowe oczy delikatnie iskrzą smutkiem i tajemnicą, która skrywa ciało chłopaka.
Lubi ciemne, luźne ubrania nie rzucające się w oczy. Na nogach niemal obowiązkowo są trampki; gdy zrobi się chłodniej zarzuca na plecy niebiesko-czarną kurtkę z białym kapturem z naszywką na prawym ramieniu. Na ramie ma zarzuconą płócienną torbę z nadrukiem.

Opis charakteru:
Charakter Harleya jest złożony z wielu aspektów i jego przeszłość miała ogromny wpływ na jego dzisiejsze zachowania i postawy. Chłopak jest egocentrykiem i narcyzem – i gdyby nie dobre wychowanie matki, byłby zapatrzonym w siebie egoistą, natomiast tli się w nim empatia i chęć pomocy innym. Lubi słyszeć pochwały i uwielbia być docenianym przez innych – sam niekoniecznie komplementuje ludzi, jednak gdy już to robi, oznacza to,że ktoś faktycznie na to zasłużył. Choruje na syndrom gwiazdy – lubi być w centrum zainteresowania, błyszcząc przy tym pewnością siebie i dobrym – nieco zbereźnym – poczuciem humoru. Chłopak jest świadomy swoich umiejętności i swojego ciała, co widać w jego dystansie do siebie. Obibok, leń i łakomczuch to kolejne cechy które charakteryzują chłopaka. Stara się wykonać polecone mu zadania najszybszym i najłatwiejszym sposobem, jednak gdy mu na czymś zależy stara się być perfekcjonistą dopinającym ostatni guzik w swojej kreacji. Romantyk i kochaś ze złamanym sercem, które zaowocowało chorobą dwubiegunową. Występujące na przemian hiperaktywne stany maniakalne oraz okresy głębokiej depresji, jednak dzięki terapii psychologicznej i leczeniu farmakologicznemu choroba nie daje znaku o sobie. Chłopak jest niezwykle uczuciowy i nie może przejść obojętnie obok krzywdy, która dzieje się pokemonom.

Historia:
Akt pierwszy – Primadonna Girl.
Cześć, jestem Harley. Pochodzę z Lavender Town – małej mieściny w regionie Kanto znanej z wysokiej, cmentarnej iglicy, gdzie mieszkałem z rodzicami, którzy chuchali i dmuchali na moje wychowanie jak na jedynaka przystało.
Od najmłodszych lat żyłem według filozofii, że każdy ma w sobie ukryty talent – oryginalną cząstkę, która definiuje naszą wyjątkowość i unikatowość. Można powiedzieć, że za wszelką cenę chciałem odkryć w sobie ten pierwiastek, podświadomie chciałem przez to być lepszy od swoich rówieśników – i tak też się stało, jednak nie w taki sposób w jaki pragnąłem być.
Na początku myślałem jedynie, że to moja wyobraźnia płata mi figle, przedstawiając mi lgnące do mnie postacie, cienie, które pragnęły kontaktu. Wydawało się, że znają mnie, mimo, że nigdy wcześniej nie widziałem ich na oczy. Niejednokrotnie budziłem się w nocy przez szmery duszy, które chciały się ze mną skontaktować. Niejednokrotnie z mojej krtani wydobywał się krzyk przerażenia, kiedy w moich snach nawiedzały mnie duchy, jednak moja matka mawiała, że mam po prostu bujną wyobraźnię, ale czułem, że to nie wymysły. Nie chciałem nic mówić, bałem się niezrozumienia.
Pewnego dnia po prostu spróbowałem odezwać się do siedzącej na skraju mojego łóżka kobiety, która cicho łkała z ukrytą twarzą w dłoniach – miałem wtedy siedem lat i byłem przepełniony strachem. Po moich słowach otuchy jej lament ustał, a martwe oczy przeszyły mnie w wyrazie zdziwienia. Lodowaty szept przebiegł niczym dreszcz po moim karku. Pamiętam, że poprosiła mnie wtedy o przysługę, o kontakt z wciąż żyjącą córką. Zamarłem wtedy; dotarło do mnie, że rozmawiam z duchem, który nie chce wyrządzić mi krzywdy, a jedynie chce odkupić swoją winę. Zgodziłem się.
Tego samego dnia spotkałem się z Denise, którą poprosiłem o powagę, wyjaśniając jej całą sytuację. Kojarzyłem ją, chodziliśmy razem do szkoły, była o rok, może o dwa lata starsza. Wcześniej nie słyszałem o tragedii, jaka dosięgła jej rodzinę, jednak przytaknęła gdy opisałem martwą osobę, z którą rozmawiałem. Dziewczyna poprosiła mnie o seans, pamiętam, że zgodziłem się w ciemno będąc pełen obaw. Spróbowaliśmy zainicjowania seansu na bazie wielu horrorów z nastolatkami wywoływującymi duchy. Gdy wzywałem Margot, matkę dziewczyny z którą kobieta chciała się porozumieć, poczułem nieopisany chłód na karku, a następnie nie byłem sam w swoim ciele. Słyszałem swój głos i słowa wypowiedziane przeze mnie, jednak milczałem – użyczałem swojego ciała kobiecie, która prawdziwie rozmawiała ze swoją córką. Tego uczucia nie da się zapomnieć, kiedy jesteś łącznikiem między życiem, a śmiercią. Zacząłem być medium.
W sumie nie potrafię zidentyfikować, czy mój dar jest pozytywny czy negatywny – jednakże pozytywną rzeczą mojego kontaktu z martwą stroną mocy jest Gags, niezwykle nieodważny duszek Gastly, który sam zaczął za mną podążać. Szczerze powiedziawszy nigdy nie poczuwałem się do bycia trenerem, nie zwracałem na pokemony większej uwagi oprócz ich przydatności w życiu społecznym ludzi. Natomiast Gags uświadomił mi, że taki kompan może otworzyć kolejną ścieżkę w moim uduchowionym życiu – i tak po wymianie korespondencji z profesorem Oakiem dostałem trenerski sprzęt i mogłem „oficjalnie” schwytać duszka.

Akt drugi – How to be a Heartbreaker?
Mimo, że znalazłem w sobie ten unikatowy pierwiastek – umiejętność rozmowy z duchami – nie chciałem, ażeby to wyszło na jaw, ażeby nie zostać "spalonym na stosie" za odmienność. O moim darze mówiło się za pośrednictwem poczty pantoflowej, jednak nikt nie mówił o tym głośno, o co prosiłem. Kilka razy w miesiącu dostawałem prośby, często za pośrednictwem listów elektronicznych, ażeby pomóc komuś skontaktować się z drugą stroną za pomocą rytuałów. Robiłem za gońca między życiem, a śmiercią. Przynosiłem łzy i radość – zajęcie dające jednocześnie satysfakcje i cierpienie, bowiem żywym nie mogłem zawsze dać tego, czego chcieli - dotyku, głosu i ciepła zmarłych. Życie pośród duchów i ludzi nie należy do łatwych; co prawda nie często zdarza mi się widzieć duchy za dnia, jednak nauczyłem się rozróżniać nieżyjących włóczących się pośród żywych i często ignorować ich, nie sprawiając wrażenia obłąkanego. Poza tym, moje życie nie kręci się tylko wokół duchów.
Rok temu podjąłem pracę w klubie muzycznym w Celadon jako DJ, jako, że uwielbiam tworzyć nastrojową muzykę elektroniczną – chillstep. Początkowo tworzyłem tą muzykę na prostych programach w zaciszu domowym, a później zostałem wyhaczony na popularnym portalu dla twórców, gdy moje remiksy i kawałki były całkiem dobre. Zostałem rezydentem w Grassie, kameralnym klubie muzycznym, gdzie byłem stałym punktem sobotnich imprez. Uwielbiałem sprawiać ludziom przyjemność, patrzeć jak bawią się przy mojej muzyce. Uwielbiałem pracować w tamtym miejscu – do czasu.
Podczas jednej z pracujących sobotnich nocy wpadł mi w oko Daniel – cudownie wyglądający brodaty blondyn, który również odwzajemnił zainteresowanie moją osobą. Pamiętam jego cudowny, perłowy uśmiech gdy nasze spojrzenia się spotykały. Pamiętam moje przyśpieszone bicie serca i rumieniec na twarzy, gdy ten puszczał mi oczko, gdy ja stałem za konsoletą – myślałem wtedy jednak, że po prostu dobrze się bawi i po tej nocy nigdy więcej go nie zobaczę. Pomyliłem się - Daniel przychodził do klubu co sobotę. Początkowo nie wydało mi się to podejrzane, mimo, że za każdym razem kiedy patrzyłem na niego on był wpatrzony we mnie. Uśmiechałem się nieśmiało i grałem dalej, do czasu, kiedy złapał mnie przed klubem i zaczęliśmy rozmawiać. On przychodził tu tylko dla mnie. Zakochał się, a we mnie rosło odwzajemnione uczucie. Stał się dla mnie całym światem; osobą, dla której porzuciłem przyjaźnie i obowiązki, a relacje z rodzicami nie były już takie otwarte jak wcześniej. Byłem nienasycony jego obecnością, starałem się chłonąć każdą minutę spędzoną z nim. Zapomniałem o całym świecie, grzałem się w blasku jego świetności. Idealizowałem go. Kochałem. Ufałem.
Nasza "miłość" nie przetrwała połowy roku, a jej koniec był armatnim strzałem w moje serce. Zostałem brutalnie sprowadzony na ziemię, na której nie miałem żadnego sojusznika. Specjalnie dla niego zabrałem cały swój dobytek z Lavender i chciałem z nim zamieszkać w Ecruteak, gdzie podobno miał dom w spadku po rodzicach, jednak gdy dojechałem na miejsce Daniel rozpłynął się jakby nigdy nie istniał – jego dom nie istniał, "nie było takiego numeru" gdy próbowałem dodzwonić się na jego komórkę. Osoba, dla której się poświęciłem wystawiła mnie jakbym był nikim. Bawił się mną jak marionetką, która nie ma uczuć.
Nie chciałem wracać, czułem palący mnie od środka wstyd. Moje serce krwawiło i nie znałem żadnego medykamentu, który mógłby je zalepić. Chciałem ochłonąć.
Ruszyłem na cmentarz, chcąc się wyciszyć i pomyśleć. Ecruteak to miasto bardzo podobne do Lavender, bowiem będąc tu niemal od razu wyczułem aurę śmierci i chłód grobów, a także majaki dusz wołających o odkupienie ich grzechów. Niemal od razu skierowałem się na cmentarz.
Siadłem przy nagrobku Thaddeusa Cassela. Nigdy nie rozmawiałem i nie wywoływałem nikogo ze zmarłych na siłę, jednak teraz poczułem taką wewnętrzną potrzebę. Skupiłem się, wziąłem głęboki oddech i wszedłem w trans, by móc choć na chwilę odczłowieczyć się.
Jednak tutaj gdy czekałem na rozmówcę, on chciał mnie wykorzystać. Przesycony złymi intencjami, zrobił to, co ja zawsze robiłem gdy wracałem do swojego ciała. Nie spodziewałem się tego, zawsze kierowano się dobrymi intencjami przy kontakcie z medium. Przynajmniej do tej pory. Gdy już wracałem do mojego ciała czułem się dziwnie, czułem, że ktoś tutaj jeszcze jest.
I wtedy go usłyszałem.
- Jestem Thaddeus Cassel. Opuść to ciało, a nic Ci się nie stanie.

Rodzina:
Esmeralda – matka Harleya. Pochodzi z Lavender, Kanto. Wysoka, szczupła, o jasnych włosach w kolorze blond i bladej karnacji. Ma trójkątną twarz, mały nos i duże, niebieskie oczy patrzące zza okularów. Ubiera się schludnie i staromodnie. Swojego męża poznała na zlocie fanów literatury fantastycznej w Lavender – Thomas jest jej pierwszą i jedyną miłością od pierwszego wejrzenia. Uwielbia czytać książki i oglądać horrory. Prowadzi internetowego bloga o tytule „Esmera w Krainie Fantasy”. Na co dzień pracuje w gazecie i pisze artykuły oraz recenzje. Jest introwertyczna i cicha. Uwielbia swoich dwóch mężczyzn i cieszy się szczerze z ich każdego sukcesu.

Thomas – ojciec Harleya. Pochodzi z Cerulean, Kanto. Wysoki i umięśniony, łysy; często szeroko uśmiechnięty, żartowniś, jajcarz; szeroki nos i często śmiejące się niebieskie oczy ozdobione iskierkami. Lubi obcisłe ubrania, przez które prześwitują jego mięśnie – jest egocentrykiem i duszą towarzystwa w przeciwieństwie do Esmeraldy. Uwielbia atencje i to, jak jego żona jest o niego zazdrosna. Uwielbia, gdy jego blondyneczka się złości. Pokochał ją niemal od razu gdy ją zobaczył. Kontrast między nimi jest wyraźny i mimo głosów z zewnątrz, że do siebie nie pasują, nie rozstali się. Siłownia to jego drugi dom. Gdy mieszkał jeszcze w Kanto pretendował do bycia liderem wodnych pokemonów u siebie w mieście, jednak ciąża Esmeraldy zmieniła jego plany. Pracuje jako trener personalny – niejednokrotnie próbował nakłonić swojego syna na zmianę diety i ćwiczenia, jednak ten jest uparty i odmówił pomocy.


Pokemony:

Cytat:

Gengar "Trick" [46.00]% Ewolucja: Gastly + (25lv) -> Haunter + (Pal Pad) -> Gengar (+ Mega Stone) ↔ Mega Gengar Ruchy: (EM)Ice Punch, (EM)Fire Punch, (EM)Thunder Punch, (EM)Psywave, (EM) Foul Play, (EM)Astonish ,(MT) Drain Punch, Hypnosis, Lick, Spite, Mean Look, Curse, Night Shade, Confuse Ray, Sucker Punch, Shadow Punch, Payback, Shadow Ball, Dream Eater, Dark Pulse. Charakter i historia: Trick (wcześniej Gags) przyłączył się z własnej, nieprzymuszonej woli do Harleya podczas jednego z seansów spirytystycznych w mieście Lavender. Sprawiał on wrażenie ciekawego świata, jednak lęk, który się w nim czai nie pozwalał mu w pełni korzystać ze swojej niematerialności. Haunter ewoluwał podczas pojedynku z duchem, który opętał mężczyznę bawiącego się w tym samym klubie co Harley. Haunter wydawał się być bardziej śmiały w nowym ciele, a dzięki dodatkowym kończynom potrafił wyprowadzać perfekcyjne ataki. Swoją ostateczną formę przyjął podczas drugiego dnia pobytu Harley w Violet, kiedy to otrzymał od niego Pal Pad. Po ewolucji jego możliwości bojowe wzrosły jeszcze bardziej. Jego postawa względem świata również się zmieniła. Duch nabrał większej odwagi, jego celem stała się ochrona swojego właściciela - Harleya. Dalej niezbyt cieszy go obecność Thaddeusa, jednak w pewien sposób się z nią pogodził, wiedząc, że nie ma zbyt dużego wpływu na jego obecność. Dalej nie lubi robić psikusów, uważa je za mało wyrafinowane. Jest ciekawy świata, bo ewolucji wszystkie jego dotychczasowe lęki zdawały się całkowicie zniknąć. Umiejętność: Levitate [Lewitacja] - Ataki typu ziemnego oraz zdolność "Arena Trap" są powstrzymywane. Neutralizuje efekty ruchu Spikes.  Trzyma: -





Cytat:

Shuppet "Dolly" [15.00]% Ewolucja: Shuppet + (37lv) -> Banette + (Mega Stone) <-> Mega Banette Ruchy: Knock Off, Screech, Night Shade, Spite, Will-o-wisp Charakter i historia: Shuppet został w przeszłości porzucony przez swojego trenera, po tym jak po raz kolejny przegrał pojedynek. Chłopak uznał go za nieprzydatnego i wypuścił. Shuppet wziął sobie te słowa bardzo do siebie i przez to czasami zdarza mu się wątpić w swoje siły. Jednak w dobre dni jest on stworkiem bardzo wesoły i przyjaznym w stosunku do innych. Jak to każdy duch bywa czasami niesforny i wręcz uwielbia robić innym niespodziewane psikusy. Umiejętność: Cursed Body [Przeklęte Ciało] - Kiedy zostaje trafiony atakiem, który wymaga kontaktu fizycznego, blokuje go w 30% przypadków. Trzyma: -





Cytat:

Togepi "Cutepie" [5.00]% Ewolucja: Togepi (+ szczęście) -> Togetic (+ Shiny Stone) -> Togekiss Ruchy: Secret Power(EM), Growl, Charm, Metronome. Charakter i historia: Harley napatoczył się na Togepiego podczas przechodzenia do Violet przez Ruins of Alph. Stworek uratował chłopaka przed dzikim Kadabrą, który przeteleportował się do niego znienacka. Togepi dodatkowo odwdzięczył się Harleyowi ciosem nasionami w jego brzuch, czym zyskał sobie aprobatę Thaddeusa. Togepi jest dosyć specyficznym pokemonem. Z zewnątrz wydaje się być on niezwykle uroczym i słodkim stworkiem, jednak jest to jedynie maska. Wewnątrz jest on niezwykle agresywny, czasami nawet bardzo brutalny. Ma on wysokie mniemanie o sobie, przez co czasami uznaje polecenia po prostu za głupie i zwyczajnie ich nie wykonuje, wcielając w życie swoje chaotyczne taktyki. Umiejętność: Super Luck [Super Szczęście!] - Współczynnik trafienia krytycznego jest ponoszony o jeden Trzyma: -





Cytat:

Shiny Krabby "Qrab" [18.00]% Ewolucja: Krabby (+ 28 lv) -> Kingler. Ruchy: (EM)Agility, Mud Sport, Bubble, Vice Grip, Leer, Harden, Bubble Beam Charakter i historia: Pokemon ten pochodził z dużej nadmorskiej hodowli, która nie ukrywajmy, miała na celu dostarczanie tych uroczych krabów do restauracji jako owoce morza. Traf chciał, że ten konkretny maluch wykluł się z alternatywnym, żółtawym ubarwieniem, którego unikano w podawanych daniach. Maluch został więc wybrakowany z dalszej hodowli i przekazany organizatorom Pokazów Pokemonów Wodnych i Lodowych, którzy szukali stworka dla zwycięscy. Krabby jest stworkiem nieśmiałym i zamkniętym w sobie. Przez swój krótki pobyt w hodowli, wszyscy wmówili mu, że jest pokemonem gorszego sortu, a więc nie najlepiej u nim z poczuciem własnej wartości. Niechętnie używa siły, uważa, że jest za słaby aby cokolwiek zdziała, co niekoniecznie jest prawdą- po odpowiednim treningu okazuje się całkiem skuteczny w działaniu. Umiejętność: Hyper Cutter [Hiper Krajacz] - Uniemożliwia obniżenie ataku Pokemona. Trzyma: -





Cytat:

Gorebyss "Tejlor" [35.00]% Ewolucja: Clampearl (+ Deep Sea Scale) -> Gorebyss Ruchy: Clamp, Water Gun, Whirloop, Iron Defense, Confusion, Agility, Water Pulse, Amnesia, Aqua Ring, Captivate, Baton Pass, Water Sport, Draining Kiss, Dive, Psychic, (TM)Scald. Charakter i historia: Gentelmen pośród ryb i innych stworzeń wodnych. Stara się być przykładnym Pokemonem; wzorem godnym naśladowania. Nie śpieszno mu nigdzie - stara się wykonać wszystkie trenerskie polecenia w swoim czasie nie czując na sobie presji. Niepoprawny perfekcjonista, pedant. Podczas walk słucha uważnie komend i wykonuje je używając przy tym wrodzonego wdzięku. Gdzieś wewnątrz nim czai się druga - tajemnicza i brutalna - osobowość, jednak dotychczas nie miała okazji zadebiutować. Umiejętność: Hydration [Nawodnienie] - Kiedy pada deszcz, zmiany statusu Pokemona są leczone po każdej turze walki. Trzyma:

Box | Konto bankowe | Galeria z trofeami

Zawartość torby:
- Portfel
- Pokedex
- Pokeball x2
- Superwędka
- Zoom Lens
- Watmel Berry x100
- Bluk Berry x42
- Pal Pad
- Shiny Stone
- King's Rock
- Sachet
- Light Clay
- TMCase: TM19 Roost.
Część pokazowa:
- Garnitur: duży, szyty na miarę garnitur: amarantową marynarkę ze złotymi wstawkami na ramionach i na guzikach oraz ciemnogranatowe, zwężane spodnie.
- Strój dla Pokemona: [Gorebyss - czarny top z małym kołnierzykiem (coby móc założyć kokardę) imitujący klasyczny garnitur (składający się z dwóch części: czarnej na grzbiet jako marynarka oraz białej jako koszula od strony brzusznej, na której będą również widoczne imitacje guzików) ze specjalnego nieprzemakalnego materiału nie przeszkadzającego w poruszaniu się w wodzie.]
- Kokarda
- Pokrywka na kulę
- Nalepki (gwiazdki, bąbelki, serduszka) x3
- Modna szkatuła

[REKLAMA]

[Yuki]

~~ Akcept Karty Postaci ~~