[Aurora]

07.05.1999r | Trener & Ewolucjonista

WYGLĄD
Momoka jest dość nietypowej urody. Jej ojciec pochodzi z Japonii, matka zaś z Norwegii. Jej włosy są średniej długości, jasnoróżowe, zazwyczaj spięte kokardkami o podobnym kolorze. Ma błękitne oczy, długie rzęsy, dość mały, często czerwony nosek i delikatne usta. Skórę ma bladą jak ściana, prawdopodobnie z niedoboru jakichś witamin lub po prostu dlatego, że Momo nie wychodziła z domu zbyt często. Albo z obu powodów. No, nieważne. Ma zdrowe, białe i proste zęby. Kiedy była młodsza nosiła aparat ortodontyczny, więc teraz nie musi się tym przejmować. Jest szczupła, wręcz filigranowej budowy. Ma długie, smukłe nogi i proporcjonalne do ciała ręce i ramiona. Jej dłonie są lekko zaczerwienione, zazwyczaj podrapane i z kilkoma plasterkami. Preferuje średnią długość paznokci, nigdy ich specjalnie nie zapuszczała, bo najzwyczajniej jej przeszkadzały. Najważniejsze, że są zadbane. Jeśli chodzi o jej ubiór, zazwyczaj ubiera się adekwatnie do pogody i tego, co ma zamiar danego dnia robić. Uwielbia urocze sukienki, ale równie chętnie ubiera wygodne spodnie i koszulki. Dla trampków zrezygnowała z balerinek, które niegdyś były nieodłącznym elementem jej stroju. Teraz liczy się wygoda.
CHARAKTER
Momokę zazwyczaj można ujrzeć zadumaną, zmartwioną i wiecznie rozmyślającą nad wszystkim. Jest przygotowana na wiele sytuacji, zawsze myśli o tym, co może się zdarzyć, gdy zrobi to, a co może się zdarzyć, gdy zrobi tamto, to znaczy, dmucha na zimne, a pomimo tego praktycznie za każdym razem działa bez planu i w sumie całkiem nieźle jej to wychodzi. Uwielbia biegać! Może wygląda to dosyć komicznie, bo wystające korzenie drzew, kamienie, a nawet prosty grunt czasami jest dla niej wrogiem. No bo, to przecież nie jej wina, że próbują się jej pozbyć! Oprócz tego kocha też przebywać wśród pokemonów, które zwykle darzy zaufaniem, pomijając fakt, że pewnie kiedyś ją to zgubi. Często chodzi do lasu, bądź gdziekolwiek na łono natury i porządkuje myśli i wspomnienia. Nawet drobną urazę rozpamiętuje przez długi czas i nawet jeśli powie, że wybaczyła, to zapewne tak naprawdę dalej wszystko przeżywa. Trzeba wspomnieć, że jest bardzo nieśmiała i strachliwa. Woli wszystko obserwować i za bardzo się nie wychylać. Podczas wykonywania powierzonych jej zadań oddaje się temu całkowicie. Nigdy nie odwala czegoś byleby było zrobione, tylko zależy jej na porządnym wykonaniu pracy. Zależy jej na poznawaniu nowych rzeczy i osób, bo nie było jej to dane w dzieciństwie. W większości przypadków jednak najchętniej stałaby się niewidzialna i po prostu robiła swoje.
HISTORIA
Jej matka zaszła w ciążę na studiach, więc była nieślubnym dzieckiem. To był haniebny czyn dla córki potężnego tamtymi czasy rodu, nic dziwnego że starali się to ukryć. Babcia Momoki miała obsesję na punkcie bezpieczeństwa Silje, bo tak nazywała się jej matka, toteż postanowiła rozdzielić ją z ojcem dziecka i zaraz po urodzeniu Momoki mieli sfałszować jej akt urodzenia. Niestety w tym czasie Silje została zamordowana, nie wiadomo dlaczego, sprawca zaginął. A przynajmniej tak powiedzieli mediom, bo chcieli ukryć fakt, że popełniła samobójstwo. Niestety najbardziej liczyło się dla nich dobre imię rodziny. W końcu postanowili nie oddawać Momoki ojcu, od samego początku ją przed nim ukrywali, do tego mieli więcej możliwości od zwykłego, prostego studenta. Jej samej wmówiono, że mama odeszła, bo była chora. Nikt jednak nie wiedział, że Silje zostawiła pamiętnik.
Dziewczynka dorastała w niewiedzy, nawet nie powiedzieli jej kim był jej ojciec. Przecież to oni byli teraz jej rodziną, po co jej jakiś obcy mężczyzna? A że była mała, to zgadzała się na wszystko, "bo tak będzie lepiej". Zaledwie w wieku 4 lat posłali ją na balet. Z początku sprawiało jej to przyjemność, stawała się coraz lepsza, a później było to jedynie obowiązkiem i niezdrową rywalizacją. Zdawało się, że to jej ciotki bardziej się w to angażują niż ona, tak z resztą też było. Nie miała prawa sprzeciwu, nie chciała nikogo zawieść. Wmawiali jej, że mamie byłoby przykro, że byłoby jej wstyd. A ona im wierzyła. Robiła wszystko co jej kazali. Nie pozwalali jej również mieć znajomych. Zawozili ją do szkoły, a potem praktycznie spod klasy zabierali do domu. Nie mogła też chociażby sama pójść do sklepu. Nie mogła robić praktycznie niczego bez nadzoru. Kupowali jej wszystko, o czym według nich marzyła. Nigdy nie spytali, co by chciała dostać. Jedynie kazali być wdzięcznym za ich wspaniałomyślność i dobroć. W końcu zaczęła mieć dość i skończywszy szesnaście lat, zbuntowała się. Miała dość chorej sytuacji w tej rodzinie, czy czymkolwiek to było, bo do teraz ma co do tego wątpliwości. I to był ten dzień. Dzień, w którym po tylu latach znalazła pamiętnik matki. Momoka poczekała do zapadnięcia zmroku i w tajemnicy przed wszystkimi przeczytała go całego. Okazało się, że życie Silje wyglądało praktycznie tak samo. Z tym, że w końcu pozwolili jej iść na studia. I szybko tego pożałowali. Następnego dnia zmarł dziadek, zjechała się cała rodzina i chociaż na chwilę o niej zapomnieli. Nie miała zamiaru dłużej zostawać, wzięła najpotrzebniejsze rzeczy i przy pierwszej lepszej okazji uciekła z domu, nawet się nie oglądając,. Ich posiadłość była niedaleko lasu, do którego też się udała. Oczywiście przed ucieczką ścięła i przefarbowała włosy na bladoróżowy odcień, żeby tak łatwo jej nie znaleźli. Ale taki ktoś jak ona nie miał pojęcia jak przetrwać. Przecież nie miała dokąd iść. Kiedy odeszła już dość daleko, zaszło słońce, a niebo przykryły chmury, jak się później okazało, deszczowe. Schroniła się pod drzewem, nie do końca wiedząc co zamierza zrobić. W końcu zmęczenie wygrało i zasnęła. Obudziły ją dopiero dziwne odgłosy, a mianowicie syczenie. Prawie nie miała pojęcia o pokemonach, nie rozpoznała więc w dziwnym stworku Ekansa. Wiedziała tylko, że nie ma wobec niej dobrych zamiarów. Już miał ją ukąsić, ale jak to w takich historiach bywa, pojawił się bohater. A mianowicie bohaterka, bo samiczka Electrike. Szybko wystraszyła poke-węża i podbiegła do Momoki. Dziewczyna, z początku przerażona, po dłuższej chwili uspokoiła się i podziękowała za pomoc. W przypływie emocji najzwyczajniej w świecie rozpłakała się i opowiedziała pokemonowi całe swoje życie, nie będąc nawet pewną, czy cokolwiek zrozumiał. Mimo wszystko Electrike wyglądała na przejętą, bo kazała jej iść za sobą i doprowadziła ją aż do laboratorium w niedalekim mieście. Po drodze zdążyła kupić paczkę ciastek, które jadła po raz pierwszy w życiu. Do tej pory ważna była dieta, przecież tańczyła balet, musiała być idealna. Teraz miała to gdzieś, była wolna. A przynajmniej tak sobie wmawiała. Kiedy tylko dowiedzieli się o jej zniknięciu wysłano za nią pościg. Na szczęście na zdjęciach, które posiadała jej rodzina wyglądała inaczej niż w chwili obecnej, toteż nie powinni jej znaleźć tak łatwo. Wracając do tematu laboratorium, profesor przyjęła ją ciepło, a potem wysłuchała jej historii. Z początku nie podobał jej się ten pomysł, ale po wielu prośbach i wylanych łzach zgodziła się jej pomóc. Brakowało jej tylko pokemona, ale Electrike bez zastanowienia zgłosiła się na ochotniczkę. Tak więc pozostało jej jedynie przyjąć ekwipunek i od razu nadała imię swojej nowej towarzyszce. Dostała też nowe ubrania, żeby wyglądać bardziej normalnie, przecież ludzie nie chodzą na co dzień w drogich strojach, które tak lubiła jej babcia. Teraz mogła już wyruszyć przed siebie, nie do końca wiedziała co zrobi, ale wiedziała, że musi zrobić cokolwiek.
RODZINA
Silje Larsen - matka, zmarła krótko po porodzie.
Ojciec nieznany.
Roshelien Larsen - babcia
Bjorn Larsen - dziadek, zmarł niedawno
Oprócz tego masa ciotek, krewnych i dalekiej rodziny o której nie ma pojęcia.

Pokemony:

Electrike
Imię: Ayaka

Poziom: 6
Typ:
Ewolucja: Electrike (lvl 27) -> Manectric
Ataki: Tackle, Thunder Wave, Electro Ball
Charakter i historia: Ayaka jest bardzo śmiała i odważna, można stwierdzić, że jest totalnym przeciwieństwem Momoki. Bardzo przejęła się jej sytuacją i postanowiła jej pomóc. Chętnie daje się miziać i prztulać, a kiedy trzeba - chętnie staje w obronie. Nie można za dużo powiedzieć o jej przeszłości, bo dopiero się poznały, jej historia też nie jest bliżej określona, wiadomo tylko, że mieszkała w lesie.
Umiejętność: Lightningrod - Pokemon ściąga na siebie wszystkie ataki elektryczne, które nie odnoszą żadnych skutków. Dodatkowo siła Specjalnego Ataku tego Pokemona wzrasta o jeden poziom.
Trzyma: ---

Inne:
+1lvl dla Electrike {profesja - 31.10}
+egg move dla Electrike {31.10}

Box | Konto bankowe | Galeria z trofeami

Zawartość plecaka:
- pokedex
- 6 pokeball
- Revive
- Kilof
- Super Wędka
- TM21 Frustration

[REKLAMA]

[Księciu]

Akceptuje kartę postaci.