[Keisuke]

Ayane miała rację odnośnie sił Thundurusa. Podałem mu Full Restore, aby zregenerował siły i schowałem go do pokeballa, a jego miejsce zastąpili Gengar i Falkyrie. Tej pierwszej ofiarowałem drugi Full Restore, aby zregenerowała siły po jakże ciężkiej walce, którą przed chwilą stoczyła.
-Słuchajcie, potrzebna mi wasza pomoc. Na zewnątrz nadal są Ci źli ludzie. Gengar, ty ponownie użyjesz Psychic, aby ich porozrzucać, podczas gdy Falkyrie wykorzysta ten fakt i odlecimy stąd, a ty nasz szybko dogonisz, okej?

[REKLAMA]

[Daisy7]

Thundurus przyjął z chęcią Full Restore i łapczywie zażył lek, dzięki któremu odzyskał wszystkie siły. Wygląda teraz na bardzo zdrowego i zapewne mógłby zwiać, ale dziwnym trafem dał ci się schować do masterballa. Na jego miejsce wypuściłeś dwie samiczki, które posłusznie pokiwały głowami. Gengar szybko odzyskała siły, lecz dostrzegłeś, że z Falkyrią coś nie gra. Zupełnie jak z Rapidashem. To jakieś zaraźliwe wirusisko, które ich dopadło czy jak? W każdym razie ona trzyma się lepiej i poinformowała, że da radę lecieć. Po kilkudziesięcio minutowym marszu przez tunele, dostrzegliście światło przy wyjściu. W sumie to blask księżyca, bo spędziliście tu tyle czasu, że zapadła noc. Mieliście ułatwione zadanie, ponieważ trójka wartowników zajęta była grą w karty. Dzięki temu starterka raz dwa omiotła ich Psychicem, a wy polecieliście na Falkyrii oraz mega Altarii. Oczywiście duch po chwili do was dołączył i wrócił do swojej kulki. Z powodu złego samopoczucia stalowej samicy musieliście lądować awaryjnie w jakimś lesie. Od razu odwołałeś wyczerpaną podopieczną.
- Co się dzieje z twoimi Pokemonami? - zapytała zaskoczona Ayane. - Jest już 22:30, ale nie powinniśmy z tym czekać do rana. Znajdujemy się jakiś kilometr od Ashitoppu City. Chyba damy radę tam dojść na pieszo, co nie? - dodała, wyjmując pokedex, by ustalić, gdzie mniej więcej jesteście.

[Keisuke]

Bardzo się zacząłem martwić stanem zdrowia moich podopiecznych. Nigdy z czymś takim się nie spotkałem, a nie przypominam sobie bym wypuszczał je do jakichś walk. Mimo iż była późna pora, to zgodnie z tym co Ayane powiedziała nie mogliśmy czekać do rana z tym wszystkim. Wziąłem Seiko na barana, bo zapewne w drodze zaczęłaby zasypiać, a tym sposobem oszczędzimy kilka chwil.
-Masz całkowitą rację. Cokolwiek z nimi jest, to rano może być już za późno. Mam nadzieję, że to nic poważnego. Pospieszmy się!

[Daisy7]

Wszyscy bardzo przejęli się stanem zdrowia twoich pokemonów, dlatego nie było ani jednego protestu. Seiko ze zmartwienia nie mogła nawet zasnąć, aczkolwiek zdecydowałeś się mimo to nieść ją na barana, by nie potknęła się o własne nogi. Hachiko biegł przodem, niuchając dokładnie teren, aby wyznaczyć najdogodniejsze ścieżki. Natomiast Ayane utrzymywała ci kroku i cały czas pocieszała bądź zagadywała jakimiś błahostkami, byś nie myślał jedynie o smutnych rzeczach.
W niecałe pół godziny doszliście na miejsce. Spieszyliście się tak bardzo, że nie mieliście nawet czasu na rozejrzenie się po mieście. Od razu skierowaliście się do centrum. Całe szczęście, że Joy jeszcze nie poszła spać i zastajecie ją przy ladzie, do której nie ma kolejki.
- Dobry wieczór. A cóż sprowadza państwa o tak późnej porze? - zapytała życzliwie, lecz ze zdziwieniem w głosie.

[Keisuke]

Więc dotarliśmy do Centrum w ciągu trzydziestu minut. Całe szczęście, bo w chwili obecnej liczy się każda minuta. Odstawiłem Seiko na ziemię i kazałem przypilnować ją Ayane, ja natomiast podszedłem do Siostry Joy i wyjąłem wszystkie moje pokemony, bo w końcu to co dzieje się z Rapidash i Falkyrie, mogło też dziać się z pozostałą czwórką.
-Dobry wieczór. Coś jest nie tak z moimi pokemonami. Zaczęło się od osłabienia mojego Rapidash, a potem to samo działo się z moim innym pokemonem. Bardzo prosiłbym o ich zbadanie i jeszcze mam prośbę, czy moglibyśmy tutaj przenocować?

[Daisy7]

- Proszę dać mi wszystkie Pokemony, które masz przy sobie. Skoro sprawa dotyczy dwójki, muszę przebadać wszystkie, bo niewykluczone, że to jakiś zaraźliwy wirus, a z takimi nie ma żartów - powiedziała poważnym głosem, wyciągając ręce do przodu po sześć kulek. - A co do noclegu to jak najbardziej możecie. Weź sobie z półki nad ladą kluczyk z numerem dziewięć. Tamten pokój ma miejsce na trzy osoby i jest wolny. Znajduje się na pierwszym piętrze. Stworki zabieram na salę. Powinnam wrócić za kilka minut ze wstępną analizą - powiedziała.
- Kei, zgaduję, że nie dasz rady teraz zasnąć i będziesz czekać tu, dopóki twoi podopieczni nie wyzdrowieją. Całkiem cię rozumiem, ale jeśli nie masz nic przeciwko, zabiorę Seiko i Hachiego do pokoju, bo obawiam się, że usną na stojąco. Jak tylko zasnąć, przyjdę do ciebie, okey? - poprosiła Ayane, wyciągając dłoń po kluczyk, kiedy pielęgniarka wyszła już z recepcji.

[Keisuke]

Bujałem w obłokach rozmyślając na temat stanu moich pokemonów. Dopiero po chwili dotarły do mnie słowa Ayane, odwróciłem się i podarowałem jej klucze spoglądając jej jednocześnie w oczy. Z mojej twarzy można było wyczytać, że bardzo obawiam się o swoje pokemony i nie mam pojęcia jak mógłbym im pomóc. Gdy już osiemnastolatka udała się ułożyć maluchy do snu ja usiadłem na krześle w poczekalni i mocno zaciskając pięści czekałem na jakieś wieści odnośnie moich towarzyszy.

[Daisy7]

Ayane odpowiedziała ci współczującym spojrzeniem, po czym ucałowała cię delikatnie w głowę i odeszła, zabierając ze sobą zmęczone maluchy. Usiadłeś na krześle obok lady, ale szybko musiałeś wstać, bo czułeś się znacznie gorzej przez takie siedzenie, więc zacząłeś chodzić z kąta w kąt. Kiedy otworzyły się drzwi sali, do której weszła kilkanaście minut temu pielęgniarka, natychmiast podbiegłeś do nich. Ze środka wyszła Joy. Nie ma przyjaznego wyrazu twarzy, ale nie wygląda to na współczucie. Bardziej jakby się gniewała. Ale za co? Przecież to nie ty im zrobiłeś krzywdę!
- Twoim Pokemonom nic nie będzie. To tylko osłabienie, dlatego były takie markotne i bez sił. Chociaż gdybyś je tak zostawił, mogłoby dojść do tragedii. A wiesz czemu? Bo ktoś tu jest bardzo nieodpowiedzialnym trenerem, który o mały włos nie zagłodził swoich podopiecznych! - podniosła głos z oburzenia, po czym pokręciła głową, by ochłonąć. - Pokemony należy karmić raz dziennie porządnie. Czy to naprawdę takie trudne? Powinnam zadzwonić do Oficer Jenny - warknęła bardziej do siebie.

[Keisuke]

Więc to moja wina, niby traktuje ich jak towarzyszy, lecz zapominam o takich ważnych potrzebach jak jedzenie dla nich. Może i mieliśmy wiele rzeczy na głowie, lecz gdybym był odpowiedzialny to pamiętałbym o tak ważnych sprawach, jak pokarm. Spojrzałem na Siostrę Joy, choć to było trudne, bo wstydziłem się swojego zaniedbania względem moich pokemonów.
-Rozumiem, mimo wszystko dziękuje za opiekę nad moimi pokemonami i jeśli to nie problem chciałbym, żeby zostały na obserwacji. Przykro mi.

[Daisy7]

- Robię to dla nich, nie ciebie, zapamiętaj. I mam nadzieję, że wziąłeś moje słowa na poważnie. Jako, że wyglądasz na skruszonego, nie wezwę Jenny, ale jeszcze jeden taki wybryk, a policja odbierze ci wszystkie Pokemony, rozumiesz? Oddam ci je rano, bo muszą dostać brakujące witaminy przez kroplówkę. Dobranoc - odpowiedział i tonem głosu dała ci znać, że nie zamierz dalej ciągnąć tej kłótni, więc posłusznie odszedłeś.
Wziąłeś szybką kąpiel, po czym wszedłeś do pokoju numer dziewięć. Seiko śpi już pośrodku potrójnego łóżka, a Hachi też powoli odpływa. Ayane jeszcze przy nim czuwa, ale kiedy wróciłeś, podniosła wzrok i na jej twarzy pojawiło się przerażenie. Chyba po twoim wyrazie twarzy nie da się wnioskować niczego dobrego.
- Keisuke, co jest? - zapytała zdławionym tonem, zaciskając mocno pięści.

[Keisuke]

-Jestem podłym trenerem...nie dbałem o swoje pokemony. Nie karmiłem ich przez co ich życie było zagrożone. Nie zasługuje na miano trenera, jestem beznadziejnym człowiekiem.
Po raz kolejny wpadłem w stan podobny do tego, co gdy prawie zdradziłem Ayane, lecz ten był jakiś taki inny. Może z tego względu, że chodziło o pokemony, które darze innym uczuciem, aniżeli osiemnastolatkę. Mimo wszystko nie byłem dumny z tego wszystkiego. Dość osowiałym chodem skierowałem się na łóżko, by móc w końcu się położyć spać.

[Daisy7]

- Och... - wymsknęło się Ayane, która zawsze perfekcyjnie dbała o swoich podopiecznych, dlatego nie mają oni żadnych problemów z brakiem sił, tak jak dzisiaj Rapidash czy Falkyrie. - Nie mów tak. Nie lubię, jak tak mówisz i to brzmi strasznie. Wiesz o tym? Każdemu się może zapomnieć. Nawet o nakarmieniu Pokemonów. Ludzie popełniają gorsze rzeczy, a ty już będziesz pamiętał, by pilnować ich pory posiłku - pocieszyła cię, po czym położył się obok i objęła ramieniem.
Czując ciepło Ayane i jej bliską obecność, udało ci się uspokoić, a następnie zasnąć. We śnie cały czas prześladował cię Snorlax, który był zły, że wybudziłeś go ze snu zimowego. Potem przemienił się w Pidgey'a, którego musiałeś złapać, żeby wygrać jakiś konkurs. Obudziłeś się całkiem wypoczęty, ale przypomniawszy sobie o wszystkim, twój nastrój pogorszył się. Spostrzegłeś również, że w pokoju nie ma dziewczyn, a Hachi zmienił miejsce spania z podłogi na poduszkę nastolatki tuż przy twojej głowie. Całkiem możliwe, że zbudziłeś się przez jego sierść wchodzącą ci do ust i nosa.

[Keisuke]

Co ja bym zrobił, gdybym nie posiadał takiego pocieszyciela jakim była Ayane pewnie załamałbym się totalnie i strach pomyśleć, co bym sobie zrobił. Gdy mnie Hachi obudził postanowiłem zapomnieć o tym wszystkim i spróbować żyć dalej. Pogłaskałem wilczka po łepku, a następnie udałem się na poranną toaletę, aby móc iść ze spokojem z psiakiem na spacer. W końcu on też zasługuje na swoją toaletę, a mnie chwila oddechu także nie zaszkodzi, byłaby wręcz wskazana.

[Daisy7]

Kiedy wróciłeś z porannej toalety do pokoju, zastałeś tam Ayane wraz z Seiko. Okazało się, że dziewczyny wstały wcześniej i z braku zajęcia udały się do Siostry Joy po twoje Pokemony. Mała podała ci sześć balli i poczekała, aż poczochrasz ją w nagrodę po grzywce. Kiedy już to zrobiłeś, podziękowałeś także ukochanej, a następnie wyszedłeś wraz z Hachim na spacer. Teraz możesz lepiej przyjrzeć się miastu, do którego trafiliście. Jest zbudowane w stylu typowo górskim. Drewniane domki ze spiczastymi dachami, mnóstwo sklepów z zimowym sprzętem, a także duże pastwiska Mareepów, Flaaffy oraz Ampharosów, których mleko wykorzystują tutejsi górale do produkcji oscypków. Na planie dostrzegłeś również coś dziwnego. Duży niebieski budynek opatrzony nazwą "Biegun Północny". Hę???

[Keisuke]

Wczoraj nie mieliśmy zbytnio okazji na zwiedzanie miasta, gdyż przez moje niedbalstwo musieliśmy jak najszybciej dostać się do Centrum Pokemon. W każdym razie teraz trzeba było skupić się na miejscu w którym się znaleźliśmy...chwilę? Co to ma być?! "Biegun Północny"? Nie wydawało mi się, żebym poszedł z Hachim, aż tak daleko. Nie no, pewnie to tylko jakaś atrakcja turystyczna, a nie prawdziwy warsztat Świętego Mikołaja z elfami oraz reniferami, przecież to byłoby dziwne, czyż nie?