[Mirajane]

Woda... Mój żywioł. Nie straszna mi ona. Zrobiłam tarcze z wody i pomknęłam na wprost siebie po wodzie. Jednak zdolność chodzenia/ biegania po wodzie jest bardzo przydatna. Gdy zła matka natura stara się wysłać na mnie wodorosty to zamrażam je albo wysysam z nich wodę. Skoro roślinki to jej domena to ciekawe co się stanie jak zacznę zabierać z nich wodę. Co jakiś czas zabieram z nich wodę by dopełnić tarczę. Powinny momentalnie po tym uschnąć. Kiedy tylko pojawia się ona na powierzchni wody to zamrażam wodę w tamtym miejscu by utrudnić jej pływanie. Raczej woda w ujemnej temperaturze nie stopnieje szybko. Podczas wykonywania każdej z tej czynności wyciągałam tylko rękę w strone celu oraz biegnę po wodzie jak najszybciej.

[REKLAMA]

[Gwen Brown]

Platformy, tak? Hm, nie było to jakieś szczególnie wymagające zadanie. Ale fakt, że poza hopsaniem z jednej na drugą musiałam uważać na rywalkę- to już takie proste nie było.
Praktycznie od razu przybrałam swoją wilczą formę i przygotowałam się do uniku. Jako wilkołak byłam szybsza, silniejsza i bardziej skoczna. Po co się kryć ze swymi atutami i ryzykować porażkę? Poza tym miałam też pazury- w razie czego miałam większe szansę się czegoś złapać, gdybym przypadkiem spadła. Miałam też niemałe doświadczenie we wspinaniu się- w razie potrzeby mogę śmigać po tych platformach jak małpa po drzewie. No i była jeszcze jedna rzecz- nie byłam sama. Tym razem także postanowiłam skorzystać z pomocy moich wilczków. Trójkę od razu napuszczam na rywalkę- niech jej przeszkadzają swoją obecnością i atakami, mogą ją nawet próbować zrzucić. Cokolwiek byle tylko trzymała się z dala ode mnie. Trudno powiedzieć na co stać strażniczkę, ale podejrzewam, że nawet jeśli umiałaby znikać, moi podopieczni powinni być w stanie ją wywęszyć. Wolfiego, moją prawą łapę zostawiam przy sobie- ma mnie osłaniać na wypadek gdyby pozostałym nie udało się dostatecznie powstrzymać strażniczki. A właśnie, wilczki- jeśli tylko jest taka możliwość, również hasają ze mną po platformach, a dostać się tam mogą bardzo prosto wybijając w górę swoimi atakami. W razie co, ostatecznie mogą działać z dołu. Ale to bardzo ostateczna ostateczność.
Wracając do zadania- nie było ono skomplikowane, po prostu skaczę z platformy na platformę. Sama jednak staram się mylić przeciwniczkę i w miarę możliwości nie skaczę w prostej linii do celu, tylko robię jakieś zygzaki. Korzystam też ze swoich zmysłów. Nasłuchując w czasie susów, będę wiedzieć czy czasem coś we mnie nie leci- jakaś strzała, promień, stara patelnia czy piorun wie co jeszcze. Zawsze mogę wcześniej odskoczyć, prawdaż?
Sama nie atakuję i nie specjalnie zajmuję się rywalką. Po prostu gnam do celu, a nią niech zajmą się moje wilczki. Jeśli tylko nie zadzieje się jakaś niespodziewana niespodzianka, powinnam dać sobie radę.

[Black Lotus]

Zostałam oddelegowana do części wyścigu dziejącej się w lesie. Było to dla mnie zrozumiałe, bo miałam zdolność częściowej manipulacji niektórymi częściami roślin. Dodatkowo mogłam zamienić się w małą i zwinną wróżkę, w formie której dodatkowo mogłam całkiem szybko latać. W końcu to był wyścig, więc szybka prędkość poruszania się była nawet pożądana.
Gdy byłam na miejscu, okazało się, że moim przeciwnikiem w tym zadaniu będzie ten sam centauropodobny złoczyńca, którego spotkałam już podczas poprzedniej misji. Częściowo był on koniem, przez co, wydawać by się mogło, że ma ułatwione zadanie. Jednak na jego drodze mogą stanąć jakieś wrogo do niego nastawione pokemony, będzie musiał przystanąć i z nimi walczyć. Ja w postaci wróżki z łatwością będę mogła je ominąć i unikać starcia z nimi. Wydawało się to być mało istotne, jednak każda sekunda w tej rundzie była na wagę złota.

[Yuki]

Zabranie wody z roślin będąc nadal w zbiorniku wodnym...By musiała całej wody się stąd pozbyć, by coś takiego wykonać. Jak na razie to wodorosty stale będą mieć wodę i tyle. Ona tylko podsyca ich złość, a zarazem szybkość w zabawienie w więzienie jej. Rozkazałam wszystkim roślinom utworzenie wodnej klatki i złapanie wodnej laski do niej. Oh. Dziewczynka chce mnie zatrzymać za pomocą lodu. Jestem władcą pogody. Mogę w każdej chwili z tyłka zrobić gorąc jak na dzikiej pustyni. Lód, nie lód. Stopnieje. Tak też się stanie. Słoneczko świeć~ Niech twe promienie ogrzeją nawierzchnie wody~ I dalej płynę sobie pod wodą siedząc na nenufarze.

Psst. Ta pani strażniczka biega po wodzie, a mieliśmy płynąć pod :C

[Daisy7]

Wodna przeprawa
No cóż... Tutaj Zła Matka Natura wygrywa walkowerem, ponieważ Mira postawił na chodzenie/bieganie po powierzchni wody, a w opisie tego odcinka był wyraźnie napisane, że "jedyną opcją na jego pokonanie [zbiornika wodnego] jest przypłynięcie go (zaznaczam tu, że innych pomysłów, np. obiegnięcie wody, nie zliczam)". Niestety nijak nie potrafię uznać biegania/chodzenia po wodzie za sposób pływania.

Skok przez płot
Trafiliśmy na ciekawe starcie. Samo skakanie po palach nie powinno być trudne dla żadnej z naszych bohaterek, ponieważ Tasogare potrafi lewitować i znacznie ułatwia jej to sprawę, natomiast Czerwony Kapturek w formie wilkołaka, którą przybrał, jest znacznie zręczniejszy, szybszy i posiada pazury ułatwiające mu chwytanie. Zaćmienie zaplanowane przez strażniczkę nie powiodło się, gdyż złoczyńca wykonał unik. Dzięki Załamaniu Blasku Tasogare stała się prawie niewidoczna, jednak to nie przeszkadzało wilkom rywalki na wytropienie jej, gdyż te ufały przede wszystkim swojemu niezawodnemu węchowi. Z pewnością prędko schwytałyby strażniczkę, gdyby nie fakt, że musiały skakać po palach, a dla takich sporawych Houndoomów to nie jest takie proste (zwłaszcza, że do stabilnego ustania potrzebują czterech łap). Tasogare zaczęła strzelać Strzałą Porażenia, przy pomocy której jeszcze bardziej osłabiła ścigające ją trzy bestie. Jednak największa akcja zdarzyła się pod koniec, kiedy to Strzała Porażenia trafiła zarówno Wolfiego jak i jego opiekunkę. Tasogaregami wykorzystała chwilę przewagi, by przyspieszyć. Wtedy też jeden ze zdenerwowanym Houndoomów wystrzelił ku niej mocny płomień ognia i zapewne strażniczka spadłaby, gdyby nie pomogła sobie lewitacją, tym samym docierając do końca trasy. Zwycięstwo dla drużyny dobrych!

Starcie z naturą
Znów zapowiada się ciekawie, ponieważ z jednej strony mamy centaura, który z pewnością jest szybszy od latającej wróżki, jednak z drugiej mańki nim z pewnością zainteresuje się większa liczba dzikich Pokemonów niż jakąś małą pierdółką ze skrzydłami. Dodatkowo obydwoje nastawili się na jak najszybsze pokonanie swojego fragmentu, a nie walkę z rywalem. Takim sposobem dochodzi do remisu. Konkurenci ani razu nie wpadli na siebie, jednak wyrównali swoje tempo przez opisane już wcześniej sprawy.

Ostatecznie dotarcie
Najbardziej agresywne starcie między Żniewiarzem, a Night Saberem. Ten pierwszy wypuścił Zubaty, by zaatakowały wroga, jednak strażnikowi udało się omamić stworki. Co prawda nie zdołał zwrócić ich przeciwko złoczyńcy, jednak były w kropce i zapomniały, kogo mają słuchać, a tym samym nie zaatakowały nikogo (oczywiście po walce przejdzie im to). Potem większość rzeczy szła po myśli Sabera, więc udało mu się uniknąć ciosów wymierzonych przez kosę oponenta, a także uderzyć go własnymi zadanymi mieczem świetlnym (jkbc to nikt nie umiera, nie odpada żadna kończyna etc. ;-;). Takim sposobem wygrywa właśnie strażnik marzeń.

W tamtej rundzie misji drugiej mieliśmy remis, a tu zwyciężyli dobrzy, co oznacza, że...

Misję drugą zwyciężają strażnicy marzeń (drużyna dobrych)!